23 Δεκ 2009

ευχούλες....!!!



Όμορφα Χριστούγεννα......με την ευχή για χρόνια καλά όπως τα θέλει ο καθένας μας!!!

ααααααααααααααααα!!!....και κάτι ακόμη....ας αφήσουμε για λίγο τα πληκτρολόγια και τις οθόνες...ας βγούμε έξω...να μοιράσουμε χαμόγελα...να φιλήσουμε....να αγκαλιάσουμε...ανθρώπους, που ίσως το έχουν μεγαλύτερη ανάγκη απο μας...

11 Δεκ 2009

Δεν χρειάζεται να έχουμε παγκόσμιες ημέρες για να τα θυμόμαστε...!!!



Με την ευκαιρία του εορτασμού της Παγκόσμιας ημέρας παιδιού στις 11 Δεκεμβριου, ας σκεφτούμε όχι μόνο τα παιδιά μας, αλλά και τα παιδιά όλου του κόσμου ανεξαιρέτου χρώματος και φυλής, σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη και αν ζουν. Ας σκεφτούμε τα παιδιά που έχουν εξαναγκαστεί στην παιδική εργασία, που δεν έχουν όχι μόνο τετράδια και βιβλία, αλλά δεν έχουν εμβόλια και το σημαντικότερο δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Παιδιά που στηρίζουν τις ελπίδες τους σε εθελοντές γιατρούς, ιεραποστολές και οργανώσεις όπως η Actionaid που φροντίζουν για την τυπική αναδοχή των παιδιών προκειμένου να καλυφθούν πάγιες ανάγκες τους. Σε όλους μας αρέσει να μιλάμε στα παιδιά, μα σπάνια ακούμε τι προσπαθούν να μας πουν πραγματικά και ακόμα σπανιότερα αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες τους. Σήμερα λοιπόν ας σωπάσουμε εμείς οι μεγάλοι και ας δώσουμε το λόγο στα παιδιά. Και να τι θα μας έλεγαν αν μπορούσαμε να τα ακούσουμε: Αν ζω μέσα στην κατανόηση, μαθαίνω να έχω υπομονή. Αν ζω μέσα στη δικαιοσύνη, μαθαίνω να είμαι δίκαιος. Αν ζω μέσα στην ασφάλεια, μαθαίνω να πιστεύω. Αν ζω μέσα στην κριτική, μαθαίνω να κατακρίνω. Αν ζω σε εχθρικό περιβάλλον, μαθαίνω να καυγαδίζω. Αν ζω μέσα στην ντροπή, μαθαίνω να αισθάνομαι ένοχος. Αν με δέχονται όπως είμαι, μαθαίνω να βρίσκω την αγάπη μέσα στον κόσμο. Η Χάρτα των δικαιωμάτων του παιδιού αναφέρει: Δικαιούμαι να έρθω στη ζωή. Δικαιούμαι να υπάρξω. Δικαιούμαι να μεγαλώσω σε έναν κόσμο χωρίς βία και φτώχεια. Δικαιούμαι να ζήσω σε έναν κόσμο που σέβεται και προστατεύει το φυσικό περιβάλλον. Δικαιούμαι να έχω ελεύθερη πρόσβαση στον μαγικό κόσμο της γνώσης. Δικαιούμαι να έχω ελεύθερο χρόνο και χώρο για να παίζω. Δικαιούμαι να μάθω τί είνα καλό για την σωματική και ψυχική μου υγεία. Δικαιούμαι να περνάω αρκετό χρόνο με τους γονείς μου. Δικαιούμαι να ζήσω με αθωότητα και ανεμελιά τα παιδικά μου χρόνια. Δικαιούμαι να ζήσω σε μιά κοινωνία που προστατεύει τα προσωπικά μου δεδομένα. Δικαιούμαι έναν κόσμο ανθρώπινο, δίκαιο και ειρηνικό. ΄Εναν κόσμο στον οποίο θα μεγαλώσουν αύριο τα δικά μου παιδιά. (Πηγή UNICEF) Τα παιδιά δικαιούνται να ζουν σε ένα ειρηνικό, ασφαλές και υγιές περιβάλλον για να βιώσουν με αξιοπρέπεια τα παιδικά τους χρόνια. Ένα περιβάλλον στο οποίο δεν θα λείπει το νερό,. καθαρός αέρας για να αναπνέουν. Ας φροντίσουμε όλοι μας να κάνουμε αυτό το πολύτιμο δώρο στα παιδιά μας. Ας τους χαρίσουμε τα όμορφα πράσινα δάση μας, τις κρυστάλλινες πηγές, τις λαμπερές θάλασσες, τον καθαρό αέρα. Δώρα τόσο πολύτιμα και τόσο μοναδικά όπως τα ίδια τα παιδιά.

8 Δεκ 2009

Καλά.....Χριστούγεννα...!!!....



Παραμονή Πρωτοχρονιάς.
Απόψε μες στο χιόνι
σπίρτα στο δρόμο εσύ πουλάς,
και είσαι τόσο μόνη.
Χρόνια πολλά, χρόνια καλά,
χρόνια ευτυχισμένα,
κι αν περισσεύει μια δραχμή,
σκεφτείτε με και μένα.

Μα ποιος να σταθεί να κοιτάξει, τα σπίρτα σου ποιος να σκεφτεί;
Νυχτώνει σε λίγο, νυχτώνει, διαβάτες περνούν βιαστικοί.

Ένα σπιρτάκι άναψε
μέσα στ άσπρα δάχτυλα της,
πορτοκαλένιο άστραψε
το χιόνι ολόγυρα της.
Και ξάφνου, μπρος στα πόδια της,
μια σόμπα ασημένια
είδε να καίει μια φωτιά
ζεστή μαλαματένια,
και το ποτάμι το βαθύ
που ήταν παγωμένο,
έλαμψε σαν παράθυρο
τη νύχτα φωτισμένο.

Και μες στο βυθό εκεί κάτω, νεράιδες αρχίσαν χορό.
Μα σβήνει το σπίρτο και πέφτει σιωπή και σκοτάδι λευκό.

Ανάβει ολόκληρο κουτί,
κι ακούστηκε κιθάρα,
κι έσταζε φως του γεφυριού
η πέτρινη καμάρα.
Και ήρθε μέσα από το φως,
όπως στα όνειρα της,
η μάνα της με τα φιλιά
και τη ζεστή αγκαλιά της.

Μανούλα κι εσύ, μη μ αφήσεις μονάχη τη νύχτα αυτή.
Φοβάμαι κρυώνω εδώ πέρα. Αχ, πάρε με τώρα μαζί.

Παραμονή Πρωτοχρονιά.
Τώρα ποιος τη θυμάται;
Αχ, δε τη σκέφτηκε κανείς,

27 Νοε 2009

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΗ....




αγαπητε αγιε Βασιλη !!! ειμαι ο δημητρης ,και ειμαι σιγουρος οτι με θυμασαι γιατι σου γραφω καθε χρονο ! αλλωστε ξερεις ποσο σημαντικο ειναι αυτο για μενα ...

φετος προσπαθησα πολυ να γινω καλυτερος ,να συgχωρεσω ανθρωπους που με πληγωσαν , να μην κανω λαθη και να πληγωνω και γω ατομα που ειναι γυρω μου ,πιστευω να το πετυχα εστω και λιγο ,,αλλωστε με βοηθησε πολυ το περσινο σου δωρο θυμασαι?? σου ζητησα ΥΠΟΜΟΝΗ μου την εδωσες και σ ευχαριστω πολυ!

Τα τελευταια πεντε χρονια σου ζητω δωρακια που τα εχω πραγματικα αναγκη ολη την χρονια τα χρειαζομαι και ανυπομονω να ερθει η ωρα να σου γραψω! θυμαμαι.....το πρωτο πανακριβο δωρο που σου ζητησα πριν πεντε χρονια...ΑΓΑΠΗ... και μου την εφερες ε...πηρα δυναμη και ειχα τοση να δωσω ! στα παιδια μου ,,τους γονεις μου ...στους συναδελφους στους φιλους εγινα μια μεγαλη καρδια που αγκαλιασε τα παντα !!Ολη την χρονια προσπαθουσα να βρω δυναμη ν αντεξω τα παντα... οταν δινεις αγαπη πολλες φορες πληγωνεσε δεν τα καταφερα καλε μου και την επομενη χρονια σου ζητησα ΑΝΤΟΧΗ ! Σ ευχαριστω ηταν κατι πολυτιμο για μενα και με βοηθησε,,δεν εκλαιγα τοσο οταν ατομα που αγαπουσα και αγαπω ηταν μελαγχωλικα...οταν μου ζητουσαν να τους δωσω χαρα το εκανα και πιστευω να τα καταφερα εστω και λιγο ...Μια χρονια σου εγραψα μονο δυο σειρες ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΟΥ δεν ζητησα τιποτα και ηθελα τοσα πολλα ολα οσα εδινες ηταν πολυτιμα ημουν εγωιστης που σκεφτικα εστω και για μια στιγμη να σου ζητησω να γινω αγιος βασιλης... συγγνωμη ηταν απο την αγαπη που ειχα για τους γυρω μου και ηθελα να χαριζω να χαριζω σε ολους αισθηματα και πολυτιμα αγαθα για να ειναι ευτυχισμενοι!!!δεν περιμενα κατι και ηταν τοση η χαρα μου τοτε που βρηκα διπλα στο τζακι ενα δωρο... ενα κουτακι για μενα δεν πολυκαταλαβα τι εκρυβε ομως αλλαξα εντελως απο τοτε ΘΑΡΡΟΣ ηταν σε παρακαλω πες μου ειμαι σιγουρος !!σε κουρασα γλυκιε μου αγιε ....Φετος θελω να σου ζητησω ενα πιο ακριβο δωρακι,,ΧΑΜΟΓΕΛΟ,, κοκκινο σαν το παλιο κρασι υποσχομαι οτι θα το φορεσω ,την ημερα για να με βλεπουν οι ανθρωποι γυρω μου και ν αλλαζει η διαθεση τους ! και την νυχτα θα το φοραω για να ομορφαινουν τα ονειρα μου και να ξυπναω χαρουμενος !!!!Δεν χρειαζεται να το τυλιξεις σε πολυχρομο κουτι με χρωματιστες κορδελες ...θα περιμενω....

ΔΗΜΗΤΡΗΣ

23 Νοε 2009

Αν είσαι.....



Αν είσαι μια μικρή παραπονεμένη πέτρα
σε μια ερημιά
Αν είσαι ένα μοναχικό κυκλάμινο
στο βουνό
Αν είσαι ένα ξεχασμένο άστρο στον ουρανό
πού θες να το ξέρω;

Αν είσαι μια βραδινή βροχή
στη θάλασσα
Αν είσαι ένας βαπορίσιος καπνός
στο πέλαγος
Αν είσαι ένα παλιό εικόνισμα σε μια εκκλησιά
που θες να το ξέρω;

Αν είσαι ένα αγκάθι στην καρδιά μου
εγώ που σ' αγαπώ
πώς θες να το ξέρω;


Στίχοι: Νίκος Καρύδης
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Καράλης

20 Νοε 2009

κι ομως......



……ειδες που τα λογια παντα ερμηνευονται
διαφορετικα
γι αυτο διαλεγω τετοιου ειδους…
που να μην με καταλαβαινουν ευκολα
να αγωνιζονται γι αυτό…..
…..γλυκια μου
μου φαινεται πως αρχιζει το ξετυλιγμα του μιτου μου
κοντα στο τζακι
με μισογεματο ποτηρι
και τα μαξιλαρια να ζοριζονται απο την πιεση
και την ανησυχια
εν πασει περιπτωσει
ελεγα κατι για μιτο……

για μινωταυρο που βιασε μια προσωπικοτητα
και εμεινε καιρο σε καταστολη
λογω του οτι ειναι κι ενας μαλακοευαισθητος
κι αυτο τον εκανε ευαλωτο
εκμεταλλευσιμο
και στο τελος
να βρισκεται στον πατο ενος πηγαδιου
μα κι απο εκει
φαινοταν το φως καπου μακρια
ξανα αγωνας για ανοδο
αντε στην ανηφορα το μουλαρακι
να τραβα…..

και τωρα ναναι εδω καπου κοντα σε ενα τζακι με μια λαμψη στο βλεμμα
ισως απο τη φλογα του τζακιου
ισως απο τη μυστηριωδη φλογα της βασιλισσας που ειναι κοντα του
ισως κι απο τα δυο….
Ματιες σπινθηροβολες ανταλασσονται μπροστα στη θρακα…που τριζοβολα
Αντανακλασεις φωτεινες οχι μονο φυσικες μα ψυχικες αγγιγματα καρδιων
Ανασες ζωης ……
Βαλε κι αλλο ποτο….τελειωσαμε το μπουκαλι παμε για το τριτο σου λεω…
Καπνος μας καλυψε σα πεπλο νυχτερινο..ανοιγω παραθυρο κι η ασημοσκονη του φεγγαριου…ορμα μας αγκαλιαζει τρυφερα…χαιδευει το ειναι μας….ειναι η αγκαλια μας….
Τυλιγομαστε μεσα στη σιωπη τα ματια μας μενουν στυλωμενα του ενος στον άλλο δε θελουν να απομακρυνθουν….
Τα ματια μια αγκαλια…….
Κι όμως δεν ηταν ονειρο……………….

η μυστηριωδης φλογα....



κι ετσι τωρα προσευχομαι...."ω! καλη μου βασιλισσα......,στο ονομα του απεγνωσμενου σερωτα σου, δε σου ζητω να ξυπνησεις απο τον πετρινο υπνο τους τα χιλιοχρονα θυματα σου, αλλα μοναχα να μου φερεις ενα προσωπο...
εγω που, απο την εσχατη λιμνη του αναγκαστικου υπνου μου, ειδα αυτα που ειδα, σου ζητω να με βγαλεις απο δω και να μου δωσεις την υγεια μου"
μηπως οσοι γιατρευονται απο θαυμα, δε γιατρευονται μονο και μονο επειδη εδειξαν την πιστη τους στο θαυμα;; ετσι κι εγω λαχταρω με ολη μου την ψυχη να με γιατρεψει η βασιλισσα.......
φορτιζω αυτη την ελπιδα με τοση ενταση ωστε,.....

(φρασεις δανεισμενες απο τον ουμπερτο εκο....στο βιβλιο του "η μυστηριωδης φλογα της βασιλισσας λοανα")

12 Νοε 2009

δείτε το....




το είδα...με συγκίνησε...με τρόμαξε...με προβλημάτισε...
έχει λόγια..που γίνονται εικόνες....
δείτε το.....και....

4 Νοε 2009

καλο ταξιδι.....απο το μιμιτη σου!!!



χθες εφυγε για τη γειτονια των αγγελων ενας επιγειος αγγελος...
ο ανθρωπος που μου εμαθε τα πρωτα βηματα στη ζωη....
με φωναζε διαμαντακι....
ηταν η ιδια διαμαντι
εβαλα το τραγουδι που μου τραγουδαγε....μεχρι και πριν λιγο καιρο...
ζεις μεσα μου να το ξερεις...
απο το μιμιτη σου!!!

ηταν η δευτερη μανα μου...δε με γεννησε...μα με αναθρεψε...

27 Οκτ 2009

πηρα το καλυτερο δωρο..........



σημερα (μαλλον χθες για να κυριολεκτω) δεχθηκα ενα δωρο που ομοιο του δεν ειχα δεχθει
θελω να το μοιραστω..
τη χρονια που περασε (εννοω τη σχολικη)..υπηρετουσα σε ενα σχολειο και ειχα μια ταξη με υπεροχα παιδια...ηταν τα παιδια μου
τη φετινη χρονια εχω αλλαξει χωρο...(λογω διαφορων δυσκολιων που παρουσιαστηκαν και δεν ειναι της ωρας...)πηγα σε νεο εργασιακο περιβαλλον...
αυτη η εισαγωγη ειναι απαραιτητη για τη συνεχεια...
καποια στιγμη εκει που καθομουν στο γραφειο μου χαζευοντας τη βροχη και τΑ ομορφα φθινοπωρινα χρωματα...φωνες με "ξυπνησαν"...γυριζω και βλεπω απο το βαθος του διαδρομου δεκαξι ψυχουλες...δεκαξι χαρουμενα προσωπακια να ερχονται τρεχοντας προς τα μενα...
δε καταλαβα στην αρχη μα γρηγορα ενιωσα να με πλημμυριζει μια αδιορατη ευφροσυνη...
ηταν τα παιδια μου...πηραν το αστικο λεοφωρειο...μεσα στη μπορα....και ηρθαν να μου ευχηθουν χρονια πολλα....εφυγαν απο το σχολειο τους (με την αδεια της διευθυντριας τους βεβαια) και εφτασαν για να με αγκαλιασουν...
δε μπορω απο δω και περα να βρω λογια για να περιγραψω το τι εγινε...
το μονο που μου βγηκε ηταν ενα πνιχτο....λιγο βουβο μα μεσα απο την καρδια μου...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!

γι αυτες τις φατσουλες αξιζει να παλευουμε....

23 Οκτ 2009

δε φταις εσυ.....



Δεν φταις εσύ για ότι έγινε, δε φταις εσύ
Φταίω εγώ έτσι όπως είχα ξεχαστεί
Τόσο καιρό, τόσο πολύ καιρό
Βαθιά στον εαυτό μου

Και είχα πια ξεχάσει ν' αγαπιέμαι
Και είχα πια ξεχάσει ν' αγαπώ
Τόσο καιρό βαθιά στον εαυτό μου
Τόσο καιρό, τόσο καιρό
Τόσο πολύ καιρό, μα τώρα είσαι εδώ

Δεν φταις εσύ για ότι έγινε, δε φταις εσύ
Φταίω εγώ γιατί δεν ήξερα τον τρόπο
Κι έπρεπε να σε χάσω για να μάθω
Πως η αγάπη είναι απλή μα θέλει κόπο

Σκόρπισε με το γέλιο σου τη νύχτα ξαφνικά
Ότι είχα να σου πω δε το 'πα σε κανένα
Κι άσε με να σε αγαπήσω απ' την αρχή ξανά
Τα πιο καλά τραγούδια μου τα φύλαξα για σένα

13 Οκτ 2009

το λουλουδακι.....



Ένα λουλουδάκι τόσο δα μικρό
άνθισε η αγάπη στο παράθυρό μου
άνοιξε τα φύλλα κι έβγαλε ανθό,
ένα λουλουδάκι τόσο δα μικρό.

Λουλουδάκι μου, λουλουδάκι μου,
κρίνο, πασχαλιά, γιασεμάκι μου.
στης καρδιάς μου το μπαλκονάκι μου.

Ένα λουλουδάκι τόσο δα μικρό
σκάλωσε στον τοίχο κι έφτασε στη στέγη
γέμισε αγάπη κι άρωμα ακριβό,
ένα λουλουδάκι τόσο δα μικρό.

8 Οκτ 2009

οταν οι στιχοι.....μιλανε!!!...και η χαρμολυπη σε τυλιγει....



Κράτα με στο σκοτάδι,
πάνω σου πιο σφιχτά
ν' ακούγεται η καρδιά όταν ζητάει το χάδι...
Κράτα με και θυμήσου
ψέματα μη μου πεις
τα λόγια της σιωπής διαβάζω
στο κορμί σου...

Τόσο πολύ σ' αγαπώ που μπορεί
και να μάθω μακριά σου για σένα να ζω...
Τόσο βαθιά σ' αγαπώ που μπορεί
και ν' αντέξω μακριά σου να ζω...

Να 'ξερες πως πονάει το τελευταίο φιλί
κι ακόμα πιο πολύ όταν σε προσπερνάει...
Αν είναι να μου δώσεις
τέτοιο φιλί πικρό
δώσ' μου το να το πιω
δίχως να μετανιώσεις...

Τόσο πολύ σ' αγαπώ που μπορεί
και να μάθω μακριά σου
για σένα να ζω...
Τόσο βαθιά σ' αγαπώ
που μπορεί
και ν' αντέξω μακριά σου να ζω...

19 Σεπ 2009

Μια συνθηκη ελευθεριας...




Ενας πολιτισμος που αρνειται το θανατο αρνειται την ιδια τη ζωη....
Παιρνοντας αφορμη απο τα λογια του Οκταβιου Πας...μεξικανου λογοτεχνη...μπηκα σε ενα λαθυρινθο σκεψεων που θα σας τι καταθεσω...δε γνωριζω αν φαινονται πεσιμιστικες μα...ο θανατος ειναι το τερμα καθε ζωντανης υπαρξης...αλλα μονο ο ανθρωπος κατεχει αυτη τη φοβερη γνωση, οτι η ελευση του ειναι αναποφευκτη...το μονο που δε γνωριζουμε ειναι μια εμπειρια του...δε γνωριζουμε ποτε θα μας συναντησει...γι αυτο και ζουμε αγνοωντας τον...προσπαθουμε να τον διωξουμε...μα...δεν μπορουμε να απαλλαγουμε απο αυτον.
Για να κατασιγασουμε την αγωνια μας επινοησαμε το μεταθανατιο τοπο ...τον Αδη ή τον Παραδεισο...δινουμε ετσι μια ελπιδα αθανασιας..που χρησιμοποιηθηκε για ηθικους σκοπους και εχει μεγαλη σημασια για τη ζωη που διαλεγει καποιος. Η φροντιδα για την ψυχη γινεται το σπουδαιοτερο μελημα του ανθρωπου..αφου ειναι ο δρομος για την αιωνιοτητα.
Οταν ομως λειπει αυτη η πιστη στην αθανασια, μπορει καποιος να δει τον θανατο καταματα και να τον "αποδεχθει" σαν φυσικη ροη και δεδομενο της υπαρξης.
Το να ζησουμε και να πεθανουμε για κατι που μας ξεπερνα, ειναι ενας τροπος να δωθει νοημα στη ζωη μας...μαλιστα η εννοια της θυσιας εδω υλοποιειται με αντιτιμο τη φημη και τη δοξα
Σημερα βεβαια ζουμε σε μια διαφορετικη πραγματικοτητα...η ανθρωπινη ζωη αναγορευεται σε υπερτατο αγαθο.. μια υψιστη αξια. Η αντιφαση ομως ειναι πως δε μπορει καποιος ταυτοχρονα να επιδιωκει τις υλικες ανεσεις και τον ηρωισμο της αυτοθυσιας.
Εδω και πολλα χρονια οι δυτικες κοινωνιες εχουν κανει την επιλογη της υλικης αναπτυξης της ευημεριας και της ασφαλειας...και δεν υπαρχει λογος να εκτεθουμε σε "ηρωικες" συμπεριφορες...οι περισσοτεροι πεθαινουμε απο αρρωστιες..γηρατεια ..ατυχηματα....ο θανατος ειναι "ιδιωτικο γεγονος"
Ο θανατος ειναι μια συνθηκη με την οποια πρεπει να μαθουμε να συνυπαρχουμε...ειναι τραγικο μας προξενει φοβο και αγωνια...το πεπερασμενο της υπαρξης...ειναι μια συνθηκη που πρεπει να ερευνηθει γιατι απο εκει προερχεται...η ελευθερια που μας συγκροτει ως θνητα και ανεπαναληπτα οντα...
φιλοι μου....η ζωη δεν οριζει το θανατο....ο θανατος οριζει τη ζωη!!!

10 Σεπ 2009

πρωτο κουδουνι....καλη αρχη..!!!



ανοιγουν οι πορτες των σχολειων για να υποδεχθουν..χιλιαδες πιτσιρικια και μεγαλυτερα παιδια...μια νεα σχολικη χρονια ειναι μπροστα...με αισιοδοξια...ονειρα..χαρα...και με ορεξη για μαθηση!!!
μαθηση μια λεξη και εννοια παρεξηγημενη απο ολους εκπαιδευτικους, γονεις και παιδια...
ας κατανοησουμε πως το σχολειο σημερα δε παρεχει γνωση και μαθηση...ανοιγει τους δρομους...για να μαθαιουν τα παιδια πως να μαθαινουν...
οι δασκαλοι πλεον δεν ειναι "φωτεινοι παντογνωστες"..ειναι οι φιλοι και συμπαραστατες των παιδιων.....ειναι οι συμμαχοι τους...
η ταξη ειναι πλεον ομαδα και συνεργαζονται παιδια και δασκαλοι...
αλλωστε στη ζωη ολα με τη συνεργασια γινονται πιο απλα και ευχαριστα....
καλη αρχη..στα παιδια μας....δυναμη και υπομονη στο εργο των δασκαλων...
και ελπιζω το ελληνικο σχολειο παρα τα προβληματα που εχει....
να παει πιο μπροστα....με την ευχη να σταματησει πλεον...
να παραγει.....εξειδικευμενους ή ειδικους πιο απλα..."βλακες".

27 Αυγ 2009

Διδυμα φεγγαρια.!!



αποψε στον ουρανο υπαρχουν δυο αστερια που πλησιαζουν κοντα...αγγιζονται
τα ονομαζουν διδυμα φεγγαρια....
τι ομορφο να εχει ο καθενας το διδυμο φεγγαρακι του να το αγγιζει να χαμογελα να κλαιει διπλα του....
να ενωνεται η ψυχη κι ο νους.....να γινουν ενα ..
και μετα να βγαινει ο στιχος...
πως να γλυτωσει ματια μου οενας απο τον αλλο..
πως θες να αλλαξουμε ουρανο..
τωρα που μοιαζουμε με διδυμα φεγγαρια
που ξενυχτανε με τον ιδιο στεναγμο

Να σαι καλα παλληκαρι μου....!!!



Εψαχνα αρκετα να βρω πως θα αρχισω να γραφω αυτη την αναρτηση...
Υπαρχουν στιγμες στη ζωη που θελεις να τις μοιραστεις...και οι στιγμες αυτες δεν ειναι μονο πονου ή λυπης...αλλα και χαρας
Σημερα θα σας γραψω για τη χαρα που νιωθω σα πατερας...
το παλληκαρι μου ο Κων/νος...ειναι ήδη ετοιμος να ξεκινησει ενα ταξιδι ...
το ταξιδι της δικης του ζωης...
φευγει απο την πατρικη του φωλιτσα...μεγαλωσε ....ανοιγει τα φτερα του και πετα προς την αγαπημενη μου Σαλονικη...ειναι πλεον φοιτητης..στην ιατρικη σχολη...
δε το γραφω για να καμαρωσω...οχι οχι μακρια απο μενα αυτα!!!...το γραφω γιατι ειναι αυτος χαρουμενος και ευτυχισμενος...οι κοποι του δεν πηγαν χαμενοι..τα λιθαρακια που εβαζε απο μικρος για να χτισει τη ζωη του μπηκαν με γερα θεμελια...
και συνεχιζει τωρα...
ήμουν παντα διπλα του..οχι μπροστα ή πισω διπλα του ...παντα ομως διακριτικα...με μετρο....και ειδικα τωρα τις στιγμες που περασε και ηταν φορτωμενος....ημουν κυματοθραυστης...ναι και τωρα παλι διακριτικα παρακολουθω την ευτυχια και το δρομο που ανοιγεται μπροστα του...
ναι ναι!!!!...
Υπαρχει ομως κι ενα αλλο συναισθημα...αυτο της χαρμολυπης...που το παιδι (για το γονιο παντα παιδι ειναι) αφηνει το χωρο που μεγαλωσε...που ηταν ασφαλης που δε νοιαζοταν τι πως γιατι...και με την ορμη των χρονων του αποκολλαται απο την αγκαλια μου.......
Ετσι δεν ειναι ομως η ζωη;;; ετσι δεν καναμε κι εμεις;;;....
ομως και παλι διακριτικα θα παρακολουθω...δε το κρυβω....θα μιλω οταν χρειαστει...θα βοηθω οταν ζητηθει...θα ειμαι κοντα σου αγορι μου οταν κι οποτε ...χωρις να επεμβαινω στη ζωη σου...
αλλωστε ετσι τον εμαθα να δρα ελευθερα να αναζητα το καλυτερο γι αυτον χωρις να εκμεταλευεται τους αλλους...
Την επιστημη που διαλεξε ευχομαι να την υπηρετησει με το καλυτερο τροπο να σεβεται πανω απο ολα τον ΑΝΘΡΩΠΟ...και τη ΖΩΗ...να δωσει τα παντα για να κανει καλο...
σας κουρασα.....αλλα ηθελα να ευχηθω απο εδω που ο ιδιος δε θα το δει!!!

Να εισαι καλα παλληκαρι μου!!!

(το τραγουδι ειναι απο το αγαπημενο του συγκροτημα)

18 Αυγ 2009

Σας ευχαριστω!!!...



τα λογια πολλες φορες βγαινουν δυσκολα...
ευχαριστω για τη στηριξη...
η ζωη μου αλλαζει...πραγματικα αλλαζει...
ελπιζω...μονο αυτο λεω...ελπιζω....
να ειστε καλα...
υαδα..ανεμωνη..αχτιδα...νοε2...γλαρενια...ειστε υπεροχες!!!

4 Αυγ 2009

τελευταια αναρτηση...;;;;



οταν πατησα το χερακι του ποντικιου πανω στη φραση "νεα αναρτηση" σκεφτηκα....ειναι ειρωνικο να εχω σα τιτλο "τελευταια αναρτηση"...κι ομως η ζωη κανει στροφες σα σβουρα και σε ζαλιζει...
πριν συνεχισω...να πολυλογω και να αμπελοφιλοσοφω αποψε...θα μου επιστεψετε να αναφερθω σε κατι που ειναι μεσα μου αρκετες μερες...

αναφερομαι σε μια ψυχη που αδικα την κατηγορησα την επεπληξα της φερθηκα με χειριστο τροπο...κι ενω βρισκομαι σχεδον διπλα της σα να την αγγιζω δεν εχω το κουραγιο και τη δυναμη να την αντικρυσω...(αν και για αυτην βρισκομαι στον τοπο που ζει)...
της ζητω να συγχωρεσει την αδυναμια μου να συγχωρεσει την δειλια μου....
ΣΥΓΓΝΩΜΗ...


συνεχιζω περι τελευταιας αναρτησης (με ερωτηματικο)...
δε γνωριζω τι με σπρωχνει να γραψω αυτο το κειμενο...αλλα ειλκρινα θελω να το μοιραστω...να το μοιραστω με ανθρωπους που με εβλεπαν εδω...σχολιαζαν τα γραπτα μου..ηταν διακριτικοι με αλλα (εγω δε το κανω αυτο παντα θα σχολιασω)...αισθανομαι την αναγκη να μιλησω σε ατομα που τα θεωρω δικα μου(χωρις εισαγωγικα)
φιλοι και φιλες μου....
σε λιγες μερες ξεκινω ενα ταξιδι που δε γνωριζω τον προορισμο του...
δε ξερω αν ειναι συντομο ή μακρυ;;; εκεινο που τολμω να πω ειναι πως ειναι απαραιτητο να γινει...δεν εχω συνοδοιπορους εδω...αλλωστε σε τετοια ταξιδια δε χρειαζεσαι συνοδοιπορο...
υπαρχει ομως παντα η ελπιδα πως το ταξιδι αυτο μπορει να καταληξει σε λιμανι ζωης...να ξεπεραστουν οι καβοι...και να καταπλευσει το πλοιο της ζωης με ασφαλεια...
δε θελω να καταχραστω την υπομονη σας....μα θα σας ζητησω μια χαρη ...
οι σκεψεις σας να με συνοδευουν σε αυτο το ταξιδι...και ισως ο θεος....βοηθησει και με δειτε να γραφω παλι....
να ειστε καλα....
(δε λεω αντιο...)

7 Ιουλ 2009

εχει πανσεληνο αποψε κι ειναι ωραια...



ολογιομο καλοκαιρινο φεγγαρι αποψε...καθομαι και το βλεπω ακουγωντας αγαπημενες μελωδιες..
αληθεια χιλιοτραγουδισμενο το φεγγαρι....
ας το απολαυσουμε παρεα με... ό,τι μας λειπει...ας το παρακαλεσουμε να μας το φερει στην επομενη ολογιομη αφιξη του....ας μας γεμισει με αυτη την ασημοσκονη που σκορπα στην πλαση...ας του ανοιξουμε την καρδια μας...ας του δωθουμε..ας γινει η ψυχη ενα μαζι του...ας..ας...ας...

Αναδύθηκες μέσα από το Σκοτάδι να φωτίσεις τις ψυχές.

Το λίγο φώς σου διώχνει από τους δρόμους τις Σκιές.

Ακούς τους πόνους μας και...

Σε σένα δωρίσαμε τις ψυχές μας...

Σε σένα ανήκουν τα τραγούδια μας...

Σε σένα οι πνοές μας...

Σε σένα οι έρωτές μας...

Άκου τα παράπονα μας,

τις επιθυμίες μας, τα όνειρα μας...


Και άντεξε τα για μια νύχτα ακόμη χιλιοτραγουδισμένο ασημογιομο Φεγγάρι...

Της μοναξιάς μας σύντροφε πιστέ...

6 Ιουλ 2009

Τα αστερια...



Η δυναμη του φεγγαριου ομως και παλι δεν ειναι αρκετη. Δε φτανει για να λησμονησουμε τη παντοδυναμια του ηλιου. Γι' αυτο και εμφανιζεται παντα με τα αστερια...τα μικρα αυτα ασημαντα γεγονοτα της νυχτας...μιας νυχτας, που χωρις αυτα, θα ηταν μια απεραντη σκοτεινη μονοτονια, που απλα θα εναλλασσονταν ασκποπα με την μονοτονη κυριαρχια του ηλιου.
Μικροι διασπαρτοι κομπαρσοι που χωριστα φαινονται ανικανοι να αλλαξουν τα δεδομενα...μικρες λεπτομερειες που καθοριζουν (αναλογα με το πληθος και τη λαμψη του) το αν η νυχτα αποτελει απλα το ρεκβιεμ της μερας που εφυγε, ή το προοιμιο μιας νεας μερας που ερχεται...


Εξ αλλου, δεν ειναι τυχαιο που η καλυτερη στιγμη της ημερας ειναι το σουρουπο...στο μεταιχμιο μερας και νυχτας...
Εκει οπου... ο Ηλιος-το Φεγγαρι και τα αστερια συνυπαρχουν αρμονικα!

2 Ιουλ 2009

Το φεγγάρι....




Πρεπει να ερθει το σκοταδι για να αρχισουν και παλι τα αντικειμενα να ζωντανευουν, να "χορευουν", να αποκτουν ζωη. Συνοδος τους το φεγγαρι. Αποτελει σημειο αναφορας της νυχτας. Ειναι η υπενθυμιση οτι το φως ειναι η ζωη, αλλα η νυχτα εκπροσωπει τη φαντασια...το ονειρο. Χωρις το φεγγαρι η νυχτα θα ηταν φοβος. Το διακριτικο φως του φεγγαριου διωχνει αυτη την αγωνια, χωρις ομως να τυφλωνει. Δεν ειναι η ετοιμη απαντηση στα ερωτηματα (οπως ο ηλιος), ουτε καθιστα αδυνατη την επιλυση τους (οπως το σκοταδι). Αντιθετα ειναι μια προτροπη για μας να αναζητησουμε, να σκεφτουμε, να προβληματιστουμε, να εκτιμησουμε, να προνοησουμε, να ενεργησουμε...

Μπορει η λαμψη του να ειναι μικροτερη αλλα ειναι πολυτιμη. Το σκοταδι ειναι μια δυσκολη στιγμη. Ειναι η στιγμη που ολα φαινονται να εχουν χαθει, η στιγμη που ολα σβηνουν...τοτε εμφανιζεται η ελπιδα το φεγγαρι. Γι αυτο το θαμπο μα στην ουσια κρυσταλλινο φως του ειναι τοσο πολυτιμο. Γιατι ερχεται οταν πραγματικα το χρειαζομαστε...εμφανιζεται παντα μοναχα οταν το εχουμε αναγκη...

29 Ιουν 2009

Ο ηλιος ........




Ο ηλιος δε φωτιζει τη μερα...δεν ειναι απλα ενα κομματι αυτης, ειναι η ιδια η μερα. Η απουσια του ειναι η νυχτα. Ο ηλιος ειναι η ζωη, η δυναμη που θετει σε λειτουργια την καθημερινοτητα...ειναι αυτος που αποκαλυπτει τα παντα, ξεσκεπαζει καθε γωνια και μυστικο. Ο ήλιος ειναι η πραγματικοτητα...επιδεικνυει τη ρεαλιστικη πλευρα των πραγματων, σηματοδοτωντας το πρισμα για την ορθολογικη τους υποσταση.


Η ορθολογικη αυτη ικανοτητα του ηλιου, ομως, σκοτωνει τη φαντασια διαλυει τη μαγεια.
Την μερα δεν υπαρχουν περιθωρια για ονειρα. Ο δυναστης ηλιος παραμονευει να τα σβησει. Η αψεγαδιαστη αυτη "ειλικρινεια" του ηλιου, αποκαλυπτει εναν κοσμο που αντιλαμβανομαστε ευκολα, συνηθιζουμε και επαναπαυομαστε...παυουμε να εκτιμουμε και στο τελος ξεχναμε την αξια του. Η ισοπεδωτικη του δικαιοσυνη δεν επιτρεπει τη διαφορετικοτητα, ουτε ενθαρρυνει την εξερευνηση. Τα προσφερει ολα ετοιμα και απογυμνωμενα.............

25 Ιουν 2009

Εκεί στο νότο....

...σε ενα μικρο (με το ματι δεν ειναι ορατο) μερος..ζει ενα μοναδικο λουλουδι, τοσο μοναδικο που εχει "κρυφτει" απο τα "ματια" των υπολοιπων...μονο σε μενα ελαχε η ευτυχια να το δω, γιατι το ειδα με τα ματια της ψυχης μου...
εκει λοιπον στο νοτο πηγαινω για να κρατησω τρυφερα στην αγκαλη μου...να νιωσω τη δροσια...να χαρω την ευωδια....του υπεροχου ανθους...με την αφατη ομορφια...
την ανεγγιχτη αγνοτητα...
εκει στο νοτο...βρισκεται η...............
και δε θα τη μοιραστω με κανενα!!!!
μονον οι νοτες δινουν μια μικρη...ελαχιστη θαλεγα...εκφραση συναισθηματων...

12 Ιουν 2009

Καλό καλοκαίρι....



Καλοκαίρι
η γαλάζια προκυμαία θα σε φέρει
καλοκαίρι
καρεκλάκια, πετονιές μέσ' το πανέρι
μες τη βόλτα αυτού του κόσμου που μας ξέρει
καλοκαίρι
πλάι στα μέγαρα, στις τέντες με τ' αγέρι
καλοκαίρι
με χρυσούς ανεμιστήρες μεταφέρει
την βανίλια με το δίσκο του στο χέρι
την κοψιά μιας προτομής μέσ' το παρτέρι
καλοκαίρι
μ' ανοιχτό πουκαμισάκι στα ίδια μέρη

Καλοκαίρι
με μισόκλειστες τις γρίλιες μεσημέρι
καλοκαίρι
καθρεφτάκια και μια θάλασσα που τρέμει
στο ταβάνι και τους γύψους μεσημέρι
καλοκαίρι
με τον κούκο μέσ' τα πεύκα και στ' αμπέλι
καλοκαίρι
στόμα υγρό, μικροί λαγώνες, καλοκαίρι
με τη φέτα το καρπούζι στο 'να χέρι
με φιλιά μισολιωμένα, καλοκαίρι
καλοκαίρι
λίγες φλούδες στης κουζίνας το μαχαίρι

Καλοκαίρι
του σκυμμένου θεριστή του τυφλοχέρη
καλοκαίρι
με βαριά μοτοσικλέτα μες τα σκέλη
τους φακούς του ανάβει μέρα μεσημέρι
καλοκαίρι
όλο πίσσα και κατράμι καλοκαίρι
καλοκαίρι
με τον ρόγχο του air condition μεσημέρι
φαλακροί μέσ' τις σακούλες μας σαν γέροι
εκεινού με τ' άσπρο κράνος που μας ξέρει
καλοκαίρι
μια οσμή νεκροθαλάμου, καλοκαίρι

Καλοκαίρι
στην αρχή σαν έγχρωμο έργο στην Ταγγέρη
αλλά εν τέλει
με του κάτω κόσμου το έγκαυμα στο χέρι
την λαχτάρα του στον κόσμο περιφέρει
καλοκαίρι
στον χαμό του οδηγημένο και το ξέρει
καλοκαίρι
τόσο ώριμο που πέφτοντας προσφέρει
μια πλημμύρα των καρπών, στάρι και μέλι
στον σπασμό του το απόλυτο το αστέρι
καλοκαίρι
μες τα κόκκινα της δύσης του ανατέλλει

Καλοκαίρι - Διονύσης Σαββόπουλος

11 Ιουν 2009

παμε για ορθοπεταλιες.........

πριν λιγο καιρο καποιες ψυχουλες αποφασισαν να ασχοληθουν με το αγαπημενο τους μεσο μεταφορας το ποδηλατο....εδειξαν στους συμπολιτες μας πως το ποδηλατο ειναι ο μονος τροπος σωστης υγιεινης και καθαρης μετακινησης ιδιαιτερα στη μικρη μας πολη...
ας δουμε τι εκαναν...


δημιουργησαν ....ποδηλατο ζωγραφιες


ειχα τ'ονειρο μου το ποδηλατο μου....


γεμισαν αυτοκολλητα τους περαστικους...


"αναστατωσαν"... την πολη με τις βολτες τους....


συνθημα τους.....
το ποδηλατο δινει ζωη!!!!!!





τους ευχομαι καλο καλοκαιρι....

27 Μαΐ 2009

ταξίδι


Φεύγω, ναι, απομακρύνομαι

είναι γνώριμα ακόμη όσα βλέπω

μα όπου να ‘ναι θα ‘ρθουν τα καινούρια

νέες εικόνες, νέοι ήχοι, νέα βλέμματα
θα εισβάλουν μέσα μου

ή θα εισβάλω μέσα τους…

Επιστρέφω

ο χρόνος αυτονομίας μου τελείωσε

πρέπει να επαναφορτιστώ…

Μια μέρα οπωσδήποτε θα φύγω…

25 Μαΐ 2009

Aδελφικε μου φιλε....αδελφικη μου φιλη...




Στις μέρες μας η κοινωνικότητα του ανθρώπινου είδους,
έχει σημειώσει μια καθoδική πορεία...
Πλέον απ ότι έχω καταλάβει,
ο άνθρωπος δεν κάνει εύκολα
πραγματικές φιλίες,
γιατί είτε είναι κλεισμένος στον εαυτό του,
είτε είναι πολύ δύσπιστος...
Τι είναι, όμως ο όρος "φιλία",
η φιλία, όπως την ορίζει ο Aριστοτέλης,
δεν είναι η φιλία των αγαθών ανθρώπων,
διότι γι' αυτούς η φιλία είναι κάτι μόνιμο και σίγουρο,
ισχυρότερο από το χρόνο ή το χωρισμό.


Στα 45 μου χρόνια και πλέον, αναρωτιέμαι
γιατί ο άνθρωπος έχει φτάσει σε αυτό
το έσχατο σημείο...
Γιατί να υπάρχει προδοσία;
Γιατί να υπάρχει ανταγωνισμός;
Γιατι να κυριαρχει το συμφερον;
Γιατί να υπάρχει ζήλεια;
Γιατί να υποτασσόμαστε στο εγώ;
Αυτό είναι ένα από τα σημαντικότερα πράγματα,
που μας οδηγούν στην εξαθλίωση…

24 Μαΐ 2009

ΦΑΝΤΑΣΙΑ



Υπάρχει μία και μόνη λέξη που λειτουργεί ταυτόχρονα

στα τρία πιο ζωτικά επίπεδα του ανθρώπου:

δημιουργεί τον φόβο για το αύριο,

αποκαλύπτει τη ματαιότητα της ζωής,

αλλά και την ακυρώνει νοηματοδοτώντας την ύπαρξη…

ΦΑΝΤΑΣΙΑ

Χωρίς αυτήν θα ήταν άραγε πιο εύκολη η ζωή;

Θόρυβος

Σταμάτα να φωνάζεις
σ’ ακούω κι όταν ψιθυρίζεις
σ’ ακούω ακόμα κι όταν λείπεις

(λείπεις αλήθεια ποτέ;
κοιμάσαι αλήθεια ποτέ;)

σιχαίνομαι τη φωνή σου
μα δεν θα πάψω να σ’ ακούω
μίλα τουλάχιστον σιγά
να μπορώ να σκέφτομαι…

21 Μαΐ 2009

Ο ορισμός του γονιού!!!



το είδα (αν και είναι παλιό)....με συγκίνησε αφάνταστα....
τι μπορεί να κάνει ένας γονιός για το παιδί του....
και μάλιστα ο συγκεκριμένος είναι καρδιοπαθής....μα μόλις το παλληκάρι του είπε να συμμετέχουν στους αγώνες...ο πατέρας δε σκέφτηκε τίποτε!!!!

11 Μαΐ 2009

απαντησεις.....

ΑΡΓΙΑ
η απωλεια της μορφης σου
η απουσια των λεξεων σου
διπλη ορφανια
η πρωτη μας κοινη γραφη
ζητα επιγοντως ονομα
θα τη βαφτισω βραδυτητα
απο τη νεα διασταση του χρονου
που σε αιχμαλωτιζει μακρια μου...
ανακαλω το βλεμμα σου
τα αντικειμενα που αγγιζε
και θρηνω την απουσια σου

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
στη μοναξια εισαι
το κομμενο πλευρο του αδαμ
στη σιωπη εισαι
η μουσικη που αποκρυσταλλωνεται
στην αναμονη εισαι
ο αιφνιδιος θανατος
στο θανατο εισαι
η προσδοκια της αναστασης

για τη δροσοσταλιδα μου...

10 Μαΐ 2009

χρονια πολλα στις μανουλες....


Ένα μωρό ρώτησε το Θεό, “Μου λένε πως θα με στείλεις στη Γη αύριο, αλλά πως υποτίθεται πως θα ζήσω εκεί που είμαι τόσο μικρός και αβοήθητος?”

“Ο άγγελός σου θα είναι εκεί να σε περιμένει και να σε προσέχει.”

Το παιδί όμως ξαναρώτησε, “Πες μου όμως, εδώ στον παράδεισο για να είμαι ευτυχισμένος δεν έχω παρά να τραγουδώ και να γελώ.”

Ο Θεός είπε, “Ο άγγελός σου θα τραγουδά και θα γελά για σένα. Και θα νιώθεις την αγάπη του και θα είσαι πολύ χαρούμενος.”

Το παιδί όμως ξαναρώτησε, “Και πως θα καταλαβαίνω τι μου λένε οι άνθρωποι όταν μου μιλούν αν δε ξέρω τη γλώσσα?”

Ο Θεός είπε, “Ο άγγελός σου θα σου πει τις πιο όμορφες και γλυκιές λέξεις που θα ακούσεις ποτέ, και με πολύ υπομονή και φροντίδα, ο άγγελός σου θα σου διδάξει πως να μιλάς.”

“Και ποιος θα με προστατεύει?”

Ο Θεός είπε, “Ο άγγελός σου θα σε προστατέψει ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να ρισκάρει την ίδια του τη ζωή.”

Εκείνη τη στιγμή υπήρχε μεγάλη ηρεμία στον Παράδεισο, αλλά μπορούσε κανείς να ακούσει φωνές από τη Γη και το παιδί ρώτησε με βιασύνη, “Θεέ, εφόσον είναι να φύγω τώρα, πες μου σε παρακαλώ το όνομα του αγγέλου μου.”

“Απλά θα την φωνάζεις, μαμά.”

5 Απρ 2009

αγαπη vs μισος



Αντιγράφω απο ένα e-mail, που μου στάλθηκε...

ζωή είναι η ύπαρξη της αγάπης
φιλοσοφία είναι η αγάπη που σκεφτεται
αληθεια ειναι η παντοτινη αγάπη
ιδανικό ειναι η αγάπη που ανεβάζει
πίστη ειναι η αγάπη που μεταδίδεται
ελπίδα είναι η αγάπη που ονειρεύεται
καλοσύνη είναι η αγάπη που βοηθάει
απάρνηση είναι η αγάπη που εγκαταλείφθηκε
συμπάθεια είναι η αγάπη που χαμογελάει
δουλειά ειναι η αγάπη που χτίζει
αδιαφορία είναι η αγάπη που κρύβεται
απελπισία είναι η αγάπη που χάνει τον έλεγχο
πάθος είναι η αγάπη που χάνει την ισορροπία
ζήλια είναι η αγάπη που πληγώθηκε
πρόκληση είναι η αγάπη που υποβαθμίστηκε....

το μίσος δεν είναι το αντίθετο της αγάπης....είναι η αγάπη που αρρώστησε βαριά και μπορεί να θεραπευτεί...

2 Απρ 2009



"Σήμερα" σε όλες τις χώρες γιορτάζουν τα παιδιά, οι συγγραφείς, οι εικονογράφοι, οι μεταφραστές, οι βιβλιοθηκάριοι, οι εκδότες και οι εκπαιδευτικοί με διάφορες εκδηλώσεις. Κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου. Είναι η ημέρα που καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα το 1966. Είναι η ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν ΄Αντερσεν
Τι είναι παιδικό βιβλίο , τι παιδική λογοτεχνία , θα έλεγα ότι είναι δύσκολο να το ορίσουμε γιατί για κάθε χαρακτηρισμό ενός βιβλίου ως Παιδικού ο ρόλος των ενηλίκων είναι καθοριστικός αφού αυτοί το γράφουν , το εκδίδουν , το κρίνουν , το προβάλουν , το διαθέτουν , το αγοράζουν , το διδάσκουν. Αυτό που απομένει για τα παιδιά είναι η τελική επιλογή , και η ποιο σπουδαία , για το εάν το έργο θα διαβαστεί , θα αγαπηθεί , και θα καταξιωθεί ως παιδικό βιβλίο , ανεξάρτητα από το πώς θα το κρίνουν και θα το προβάλουν οι ενήλικοι.


Αν κάνουμε μία αναδρομή θα διαπιστώσουμε ότι η ιστορία της παιδικής λογοτεχνίας ξεκίνησε τον 18ο αιώνα όταν αναγνωρίστηκε η παιδική ιδιαιτερότητα με το κίνημα του Διαφωτισμού ( Ρουσσώ - Αιμίλιος ).Στην Ελλάδα βέβαια «εντύπωση» προξενεί το ότι η παιδική λογοτεχνία απουσιάζει από την ιστορία της Λογοτεχνίας και ότι αποτελεί ένα «μοντέρνο φαινόμενο» .Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονίσουμε την άμεση σχέση της παιδείας με την ανάπτυξη της Παιδικής λογοτεχνίας καθώς προϋπόθεση για την ύπαρξη της δεύτερης είναι η δημιουργία ενός αναγνωστικού κοινού , παιδιών που μπορούν να διαβάσουν. Επομένως στην Ελλάδα με την καθιέρωση του νόμου του 1834 και την γενίκευση της εκπαίδευσης (υποχρεωτικό το δημοτικό ), δημιουργήθηκε αυτό το αναγνωστικό κοινό , που είναι προϋπόθεση για να γράψουν οι συγγραφείς.

Πρώτη συγγραφέας Ελληνικών Παιδικών βιβλίων θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε την Πηνελόπη Δέλτα χωρίς να ξεχνάμε και τον Ξενόπουλο που έγραφε για τα παιδιά παράλληλα με τα άλλα έργα του . Οι συγγραφείς του παιδικού βιβλίου όμως εξαιτίας του ειδικού κοινού που απευθύνονται , υπόκεινται σε ορισμένους περιορισμούς και κανόνες . Οι περιορισμοί αυτοί αφορούν κυρίως το λεξιλόγιο , το ύφος , και το περιεχόμενο. Χρησιμοποιούν απλή γλώσσα , σαφήνεια , συγκεκριμένη θεματολογία. Πολλές φορές η επιλογή των θεμάτων και η αντιμετώπισή τους χαρακτηρίζετε από έντονο διδακτισμό που ευτυχώς οι σύγχρονοι συγγραφείς κάνουν αξιότιμες προσπάθειες να τον αποφύγουν.

Η πλοκή της ιστορίας , και οι χαρακτήρες αποτελούν ένα σημαντικό στοιχείο .Οι λογοτεχνικοί χαρακτήρες στα παιδικά αναγνώσματα είναι άνθρωποι , δράκοι, μάγισσες , γίγαντες , γοργόνες , λύκοι . Η παρουσία ζώων και πραγμάτων σε πρωταγωνιστικό ρόλο και η παρουσίαση χαρακτήρων με λίγα και ξεκάθαρα χαρακτηριστικά είναι ένα «προνόμιο» της παιδικής λογοτεχνίας και ένα σημαντικό διαφοροποιό στοιχείο με την Λογοτεχνία. Χρονικά μια παιδική ιστορία μπορεί να αναφέρεται στο παρελθόν , στο παρόν , στο μέλλον , σε έναν κόσμο εντελώς φανταστικό και να ασχολείται με σχέσεις και προβλήματα των παιδιών , με την ιστορία , την οικολογία , την ειρήνη .

Πέρα απο όλα όμως ευχή ειναι να "σπρωξουμε" τα παιδιά στο να γινουν βιβλιοφάγοι....

21 Μαρ 2009

Ποίηση το βάλσαμο της ψυχής!!!




Και οι ποιητές τι χρειάζονται σε ένα μικρόψυχο καιρό;;
(στίχος του Φ. Χαίλντερλιν...σε απόδοση Γ. Σεφέρη)

...........εμείς της τέχνης
κάποτε ΄μ'έντασι του νου, και βέβαια μόνο για λίγην ώρα,
δημιουργούμεν ηδονήν η οποία σχεδόν σαν υλική φαντάζει.

Κ.Π.Καβάφης
"Μισή ώρα"




Προσπάθησε να τα φυλάξεις, ποιητή,
όσο κι αν είναι λίγα αυτά που σταματιούνται
του ερωτισμού σου τα οράματα

Βάλ'τα μισοκρυμμένα μες τες φράσεις σου

Προσπάθησε να τα κρατήσεις,ποιητή,
όταν διεγείρονται μες στο μυαλό σου τη νύχτα,
ή μες την λάμψι του μεσημεριού.

Κ.Π.Καβάφης

για να μην ξεχνάμε την ποίηση και τους ορίζοντες που μας ανοίγει....
21/3...παγκόσμια ημέρα ποίησης

19 Μαρ 2009

γιατί υπάρχει και η σιωπή



Υπάρχει η σιωπή τ'ουρανού
πριν να ξεσπάσει η καταιγίδα,
κι η σιωπή του δάσους..
πριν αρχίσει να φυσά ο αγέρας,
η σιωπή της ήρεμης θάλασσας
μέσα στην νύχτα,
η σιωπή όσων αγαπούν
και της ψυχής η σιωπή..
αλλά υπάρχει ακόμα και η σιωπή
που ζητάει μονάχα ν'ακουστεί.


15 Μαρ 2009

Είμαι βασιλιάς....



Είμαι Βασιλιάς στο πιο σιωπηλό Βασίλειο.
Για συντρόφους μου επέλεξα εικόνες αγαπημένων μου ανθρώπων.
Και κάθομαι μιλάω μαζί τους κοιτώντας τα αστέρια.
Για λαό μου επέλεξα τις φυλλωσιές του δάσους.
Και τον εξουσιάζω κοιτώντας στο Φεγγάρι.
Για στρατό συγκέντρωσα τα καλύτερα λουλούδια.
Και τους οδηγώ στην μάχη αγκαλιάζοντας τα δέντρα.
Για εχθρούς επέλεξα τους λύκους της σκοτεινιάς.
Και τους κυνηγώ παίζοντας μέσα στις σκιές μαζί τους.


Είμαι Βασιλιάς στο πιο σιωπηλό Βασίλειο.
Κι ευπρόσδεκτος είναι όποιος μαζί μου να βασιλέψει θέλει στον τόπο αυτό.
Αρκεί να ξέρει πως όλα τα παραπάνω είναι Νόμος Απαράβατος!
Κι αν καλώς τον ακολουθεί... Την αγάπη μου θα έχει.

Είμαι Βασιλιάς στο πιο όμορφο Βασίλειο.
Και την ομορφιά του αυτή θα μοιραστώ με την πιο τολμηρή καρδιά που φίλη με την δική μου θα δηλώσει.

Ρεβεγιοναρίσματα κατά το έθος….άνευ ήθους!

Ο ενιαυτός κατέφθασε οι καλικάτζαροι λούφαξαν (;), τα ρεβεγιόν το τερμάτισαν, τα ξίφη ακονίζονται   για τον τεμαχισμό της βασιλόπιτας κ...