τελευταια αναρτηση...;;;;

οταν πατησα το χερακι του ποντικιου πανω στη φραση "νεα αναρτηση" σκεφτηκα....ειναι ειρωνικο να εχω σα τιτλο "τελευταια αναρτηση"...κι ομως η ζωη κανει στροφες σα σβουρα και σε ζαλιζει...
πριν συνεχισω...να πολυλογω και να αμπελοφιλοσοφω αποψε...θα μου επιστεψετε να αναφερθω σε κατι που ειναι μεσα μου αρκετες μερες...

αναφερομαι σε μια ψυχη που αδικα την κατηγορησα την επεπληξα της φερθηκα με χειριστο τροπο...κι ενω βρισκομαι σχεδον διπλα της σα να την αγγιζω δεν εχω το κουραγιο και τη δυναμη να την αντικρυσω...(αν και για αυτην βρισκομαι στον τοπο που ζει)...
της ζητω να συγχωρεσει την αδυναμια μου να συγχωρεσει την δειλια μου....
ΣΥΓΓΝΩΜΗ...


συνεχιζω περι τελευταιας αναρτησης (με ερωτηματικο)...
δε γνωριζω τι με σπρωχνει να γραψω αυτο το κειμενο...αλλα ειλκρινα θελω να το μοιραστω...να το μοιραστω με ανθρωπους που με εβλεπαν εδω...σχολιαζαν τα γραπτα μου..ηταν διακριτικοι με αλλα (εγω δε το κανω αυτο παντα θα σχολιασω)...αισθανομαι την αναγκη να μιλησω σε ατομα που τα θεωρω δικα μου(χωρις εισαγωγικα)
φιλοι και φιλες μου....
σε λιγες μερες ξεκινω ενα ταξιδι που δε γνωριζω τον προορισμο του...
δε ξερω αν ειναι συντομο ή μακρυ;;; εκεινο που τολμω να πω ειναι πως ειναι απαραιτητο να γινει...δεν εχω συνοδοιπορους εδω...αλλωστε σε τετοια ταξιδια δε χρειαζεσαι συνοδοιπορο...
υπαρχει ομως παντα η ελπιδα πως το ταξιδι αυτο μπορει να καταληξει σε λιμανι ζωης...να ξεπεραστουν οι καβοι...και να καταπλευσει το πλοιο της ζωης με ασφαλεια...
δε θελω να καταχραστω την υπομονη σας....μα θα σας ζητησω μια χαρη ...
οι σκεψεις σας να με συνοδευουν σε αυτο το ταξιδι...και ισως ο θεος....βοηθησει και με δειτε να γραφω παλι....
να ειστε καλα....
(δε λεω αντιο...)