Ρεβεγιοναρίσματα κατά το έθος….άνευ ήθους!

Ο ενιαυτός κατέφθασε οι καλικάτζαροι λούφαξαν (;), τα ρεβεγιόν το τερμάτισαν, τα ξίφη ακονίζονται  για τον τεμαχισμό της βασιλόπιτας και για να μη ξεχνιόμαστε προεκλογικόν γαρ έτος…… έχουν να δουν τα ματάκια μας ……!!

Η αρχή έγινε από τα καθιερωμένα εν Τρικάλοις ρεβεγιοναρίσματα …. Ο εν σπηλαίω γεννηθείς και εν φάτνη ανακληθείς  Χριστός  σκιάχτηκε από όσα είδε. Ο δε Άγιο-Βασίλης κάνει ήδη δεύτερες σκέψεις για την επίσκεψη του 2021-1!

Ακόμη και εκκλησιαστικοί άνδρες επιστρατεύτηκαν να τιμήσουν τα ρεβεγιόν και να ευλογήσουν την έλευση του νέου έτους.  Για όσους δεν έλαβαν την ευλογία δεν θα πάει καλά η χρονιά.!

Μεταξύ τυρού, αχλαδιού,  βασιλόπιτας, αφρώδων  οίνων  με φρουτώδεις γεύσεις, πούρων αβάνας , τζατζικιού, τσίπουρου , τσιγαρίδων και πολλών εδεσμάτων οίτινα ενεπλήθησαν των  τραπεζαριών, (για τα ψίχουλα μη με ρωτάτε αν δόθηκαν εις κύνας ή εις πτωχούς) την ώρα που οι απαστράπτουσες κυρίες  λικνίζονταν εις τους ήχους των βαλς με την καλαίσθητο φωνή της αοιδού Έφης, οι κύριοι  ποντάριζαν τις του βίου ηδονές, στον άσσο, τον ρήγα, τον παπά(που δε φορά ράσα), αφήνοντας τις ντάμες σύξυλες….

Όλα  ήταν τόσο ρόδινα με τα τυχερά φλουριά και βέβαια κάτω από το φωτοστέφανο των ευλογιών των εκκλησιαστικών ανδρών σε μια πέραν του κόσμου τούτου υποδοχή του νεογέννητου έτους.

Βέβαια οι αναφορές σε φωτογραφίες άνευ ρετουσαρίσματος,  μετάξύ  των συνδαιτυμόνων,   πήγαιναν κι έρχονταν. Τα φλάς ασττραποβολούσαν σε δέκατα του δευτερολέπτου.  Και δως του οι ευχές και να οι ευλογίες και να τα τσουγκρίσματα!

Όλα καλά λοιπόν. Αφού η εκκλησία συμμετέχει πλέον  σε ρεβεγιόν κατά το «ήταν δίκαιο και έγινε πράξη» (που λέει και μια ψυχή), λύθηκαν όλα τα προβλήματα του ηγαπημένου λαού του Θεού.

Με έπιασε οργή…. Φούντωσα!!  Μα ποιος είμαι εγώ να οργιστώ; Δικαίωμα του καθένα να κάνει ότι επιθυμεί…!!! Κι ο παπάς πρέπει να είναι κοντά στους ανθρώπους…. Πολύ σωστά να είναι. Που όμως; Σε ρεβεγιόν; Σε καθημερινούς περιπατητικούς «αγώνες»; Σε χλιδή και καλοπέραση;…. πρωτοχρονιά με τους άστεγους κάνει κανείς τους;  Ή μόνο να φωτο-φλασάρονται με χαμόγελα υπερφίαλου εγωιστικού κατεστημένου;  Ο παπάς είναι καταμεσής στον κόσμο αλλά όχι κόσμος. Ο απλός άνθρωπος τον βλέπει και τον θέλει να στέκεται  δίπλα του ,  στην εκκλησιά του, να τον επισκέπτεται ,να μιλά για τους καημούς, του τα κρίματα του, τις έγνοιες του, τις αγωνίες του.  Πως κάποιοι εκκλησιαστικοί άνδρες αγγίζουν το Σώμα και Αίμα του Χριστού, όταν την προηγούμενη νύκτα κάνουν ακόμη και τα αλκοτέστ να διαλύονται; 

Είμαι ο αναξιότερος όλων, τα γράφω και γίνομαι  Άλικο γράμμα γι αυτούς, αλλά δε θέλω παπάδες να σκανδαλίζουν, να μπαίνουν στο στόμα, να γίνονται αήθη πρότυπα. Υπάρχουν τόσοι ΑΞΙΟΙ  εκκλησιαστικοί άνδρες που τους τιμά ο κόσμος όλος, μα δε μπορούν κάποια κακομαθημένα ρασοφορεμένα μειράκια να τους εξευτελίζουν. Τέρμα όλο αυτό το αλισβερίσι των επικοινωνιακών κακομοιριασμένων . Τι να το κάνεις το στομφώδες  κηρυγματικό λογύδριο, όταν η πράξη βρίσκεται στα τάρταρα. Οι Άγιοι πρότυπα ο Χριστός ως αρχή της Εκκλησίας  πρώτα τον βίο  προέτειναν και μετά τις λέξεις. «Πράξις θεωρίας επίβασις» τονίζει  ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος.

Να κατανοήσουμε όλοι ότι η Εκκλησία κι αυτοί που διακονούν το ποίμνιο, δεν εξελίσσονται με τα του αιώνος τούτου. Υπάρχει το πρότυπο του Χριστού και των Αγίων του. Δε θυσιάστηκαν τόσοι για να καλοπερνούν σήμερα κάποιοι εκμεταλλευόμενοι την πίστη, διαλύοντας το εκκλησιαστικό ήθος.

Αλήθεια θα υπάρξει  κάποιος υπεύθυνος  να τραβήξει το αυτάκι των κακομαθημένων  εκκλησιαστικών ανδρών ή μήπως……

Κοίτα να δεις......2019

Κοιτά να δεις……2019.

Κοίτα να δεις. Αν και το 2019 σκέφτεσαι να είσαι μια από τα ίδια, ίδια φάτσα, ίδιο άρρωστο σώμα με τα ψυχοσωματικά του, ίδιες εμμονές που δεν γίνονται οδηγοί, ίδια νοσηρά συναισθήματα….. δεν  αλλάζεις  κάτι.

 Τι θες να σου κάνει και ο καημένος Άγιο- Βασίλης που κουβαλάει ζεστασιά και θαλπωρή; Ακόμη και την  πίτα του έκοψες πριν την αλλαγή του χρόνου, για να προλάβεις τους άλλους!!!!
Φύσηξε από πάνω σου την μιζέρια και την γκρίνια ότι όλα πάνε χάλια. Και άσε τον χρόνο να περάσει. Και πες βρε αδελφέ επιτέλους την φράση: «Ότι και να γίνει εγώ θα το ζήσω με θάρρος και διάθεση ευτυχίας. Γιατί η ζωή είναι πιο πολύ αγώνας και μετά χαρές. Και στον αγώνα πάω με το κεφάλι ψηλά σαν νικητής. Και στις χαρές νιώθω δεν απαιτώ».

Βάλε ένα καθαρό ρούχο ,ένα άρωμα, ξεκόλλα τα σφιγμένα χείλη σου για να χαμογελάσουν και αγκάλιασε με τα δυο σου χέρια τον ερχομό του υπολοίπου της ζωής σου. Δεν έχω κάτι άλλο να σου ευχηθώ.
Βαριέμαι να γράφω αυτά που θα χιλιοδιαβάσεις στα πέριξ. Μια αξιόλογη μνεία μόνο στην υγεία σου θα έκανα, άλλα ακόμα και αυτή η ακριβή σου ΥΓΕΙΑ, κλονίζεται σαν κοιτάς συνέχεια το χώμα που πατάς.

Νομίζω ότι ζεις  την εποχή του απόμακρου ανθρωπισμού. Αμφιβάλεις για την ισορροπία της λογικής, την ενσυναίσθηση και κείνη την τσαλαπατημένη φράση «για το καλό της ανθρωπότητας». Κάνεις πια παρέα με παλαιολιθικούς στοχαστές  , που τώρα φιγουράρουν σαν διακοσμητικές ιδέες στα τραπέζια των σαλονιών σου.
Οι άνθρωποι δεν δένονται μεταξύ τους. Μόνο για λίγο στην αρχή ή στην μέση ή στο τέλος. Οικογένειες ξελύνονται σαν τα κορδόνια των παπουτσιών σου.
Φίλοι ξεχνιούνται αφού πρώτα προδοθούν, εραστές φθηνοί και αδιάφοροι.
Ένας κόσμος χωρίς θερμίδες. Στεγνός και ρακένδυτος.

Η ζητιανιά της αγάπης παραμένει κρυμμένη στα υπόγεια. Η ψεύτικη ηθική της πηγαίνει κάνα νερό πότε πότε.  Έτσι για να γραφτεί στην ιστορία, ότι ο θάνατος της δεν ήτανε ακαριαίος.

Καλή μέρα η πρωτοχρονιά  για μια γρήγορη ανασκόπηση σε ότι χάθηκε ενώ ήρθε, και σε ότι δεν ήρθε καν. Υπενθύμιση οι στιγμές που πρόδωσες και προδόθηκες εντός εκτός και επί τα αυτά. Συλλογές από χρηστά και άχρηστα ήθη, που σε βασάνισαν και είπες «πότε ξανά»!!! Αξέχαστες κινηματογραφικές στιγμές, που πιάστηκες κορόιδο στην ιστορία των διαπραγματεύσεων. Χτίσμα μνημείου στις φορές που ήθελες να την κοπανήσεις σ’ άλλη γη σ’ άλλα μέρη και έφτανες μόνο μέχρι την εξώθυρα.

Απονομή φόρου τιμής, στο τσούρμο ανθρώπων που μπήκανε στην ζωή σου ,γιατί τους άνοιξες την πόρτα εσύ, για να κρυφοκοιτάξουνε,  να στην κάνουν άνω κάτω και δεν έμαθες ακόμα να τους κλείνεις την πόρτα στα μούτρα. Ένα μπουκέτο λουλούδια στο μνήμα των θέλω σου, που πεθάνανε πάνω στην γέννα τους.

Ένα τεράστιο μπράβο, για τους τόνους καφέ που ήπιες εσύ και οι φίλοι σου, για να ξυπνήσετε μπας και  πάρετε μπρος μα ακόμα κοιμάστε όρθιοι.

Και τέλος………Μην ξεχάσεις να ευχαριστήσεις τον εαυτό σου, για τις επιλογές και τις αποφάσεις του, που αποδείχτηκαν οι περισσότερες λάθος και ανώριμες και ας τις πέρασες από κόσκινο. Το «ποτέ ξανά» κερασάκι στην τούρτα των γενεθλίων του έτους. Γι αυτό την λες ξανά και ξανά. Για να γλυκάνεις  τα έσω σου, μετά τον πικρό καφέ της μέχρι το σήμερα  ύπαρξης  σου…….