27 Αυγ 2009

Διδυμα φεγγαρια.!!



αποψε στον ουρανο υπαρχουν δυο αστερια που πλησιαζουν κοντα...αγγιζονται
τα ονομαζουν διδυμα φεγγαρια....
τι ομορφο να εχει ο καθενας το διδυμο φεγγαρακι του να το αγγιζει να χαμογελα να κλαιει διπλα του....
να ενωνεται η ψυχη κι ο νους.....να γινουν ενα ..
και μετα να βγαινει ο στιχος...
πως να γλυτωσει ματια μου οενας απο τον αλλο..
πως θες να αλλαξουμε ουρανο..
τωρα που μοιαζουμε με διδυμα φεγγαρια
που ξενυχτανε με τον ιδιο στεναγμο

Να σαι καλα παλληκαρι μου....!!!



Εψαχνα αρκετα να βρω πως θα αρχισω να γραφω αυτη την αναρτηση...
Υπαρχουν στιγμες στη ζωη που θελεις να τις μοιραστεις...και οι στιγμες αυτες δεν ειναι μονο πονου ή λυπης...αλλα και χαρας
Σημερα θα σας γραψω για τη χαρα που νιωθω σα πατερας...
το παλληκαρι μου ο Κων/νος...ειναι ήδη ετοιμος να ξεκινησει ενα ταξιδι ...
το ταξιδι της δικης του ζωης...
φευγει απο την πατρικη του φωλιτσα...μεγαλωσε ....ανοιγει τα φτερα του και πετα προς την αγαπημενη μου Σαλονικη...ειναι πλεον φοιτητης..στην ιατρικη σχολη...
δε το γραφω για να καμαρωσω...οχι οχι μακρια απο μενα αυτα!!!...το γραφω γιατι ειναι αυτος χαρουμενος και ευτυχισμενος...οι κοποι του δεν πηγαν χαμενοι..τα λιθαρακια που εβαζε απο μικρος για να χτισει τη ζωη του μπηκαν με γερα θεμελια...
και συνεχιζει τωρα...
ήμουν παντα διπλα του..οχι μπροστα ή πισω διπλα του ...παντα ομως διακριτικα...με μετρο....και ειδικα τωρα τις στιγμες που περασε και ηταν φορτωμενος....ημουν κυματοθραυστης...ναι και τωρα παλι διακριτικα παρακολουθω την ευτυχια και το δρομο που ανοιγεται μπροστα του...
ναι ναι!!!!...
Υπαρχει ομως κι ενα αλλο συναισθημα...αυτο της χαρμολυπης...που το παιδι (για το γονιο παντα παιδι ειναι) αφηνει το χωρο που μεγαλωσε...που ηταν ασφαλης που δε νοιαζοταν τι πως γιατι...και με την ορμη των χρονων του αποκολλαται απο την αγκαλια μου.......
Ετσι δεν ειναι ομως η ζωη;;; ετσι δεν καναμε κι εμεις;;;....
ομως και παλι διακριτικα θα παρακολουθω...δε το κρυβω....θα μιλω οταν χρειαστει...θα βοηθω οταν ζητηθει...θα ειμαι κοντα σου αγορι μου οταν κι οποτε ...χωρις να επεμβαινω στη ζωη σου...
αλλωστε ετσι τον εμαθα να δρα ελευθερα να αναζητα το καλυτερο γι αυτον χωρις να εκμεταλευεται τους αλλους...
Την επιστημη που διαλεξε ευχομαι να την υπηρετησει με το καλυτερο τροπο να σεβεται πανω απο ολα τον ΑΝΘΡΩΠΟ...και τη ΖΩΗ...να δωσει τα παντα για να κανει καλο...
σας κουρασα.....αλλα ηθελα να ευχηθω απο εδω που ο ιδιος δε θα το δει!!!

Να εισαι καλα παλληκαρι μου!!!

(το τραγουδι ειναι απο το αγαπημενο του συγκροτημα)

18 Αυγ 2009

Σας ευχαριστω!!!...



τα λογια πολλες φορες βγαινουν δυσκολα...
ευχαριστω για τη στηριξη...
η ζωη μου αλλαζει...πραγματικα αλλαζει...
ελπιζω...μονο αυτο λεω...ελπιζω....
να ειστε καλα...
υαδα..ανεμωνη..αχτιδα...νοε2...γλαρενια...ειστε υπεροχες!!!

4 Αυγ 2009

τελευταια αναρτηση...;;;;



οταν πατησα το χερακι του ποντικιου πανω στη φραση "νεα αναρτηση" σκεφτηκα....ειναι ειρωνικο να εχω σα τιτλο "τελευταια αναρτηση"...κι ομως η ζωη κανει στροφες σα σβουρα και σε ζαλιζει...
πριν συνεχισω...να πολυλογω και να αμπελοφιλοσοφω αποψε...θα μου επιστεψετε να αναφερθω σε κατι που ειναι μεσα μου αρκετες μερες...

αναφερομαι σε μια ψυχη που αδικα την κατηγορησα την επεπληξα της φερθηκα με χειριστο τροπο...κι ενω βρισκομαι σχεδον διπλα της σα να την αγγιζω δεν εχω το κουραγιο και τη δυναμη να την αντικρυσω...(αν και για αυτην βρισκομαι στον τοπο που ζει)...
της ζητω να συγχωρεσει την αδυναμια μου να συγχωρεσει την δειλια μου....
ΣΥΓΓΝΩΜΗ...


συνεχιζω περι τελευταιας αναρτησης (με ερωτηματικο)...
δε γνωριζω τι με σπρωχνει να γραψω αυτο το κειμενο...αλλα ειλκρινα θελω να το μοιραστω...να το μοιραστω με ανθρωπους που με εβλεπαν εδω...σχολιαζαν τα γραπτα μου..ηταν διακριτικοι με αλλα (εγω δε το κανω αυτο παντα θα σχολιασω)...αισθανομαι την αναγκη να μιλησω σε ατομα που τα θεωρω δικα μου(χωρις εισαγωγικα)
φιλοι και φιλες μου....
σε λιγες μερες ξεκινω ενα ταξιδι που δε γνωριζω τον προορισμο του...
δε ξερω αν ειναι συντομο ή μακρυ;;; εκεινο που τολμω να πω ειναι πως ειναι απαραιτητο να γινει...δεν εχω συνοδοιπορους εδω...αλλωστε σε τετοια ταξιδια δε χρειαζεσαι συνοδοιπορο...
υπαρχει ομως παντα η ελπιδα πως το ταξιδι αυτο μπορει να καταληξει σε λιμανι ζωης...να ξεπεραστουν οι καβοι...και να καταπλευσει το πλοιο της ζωης με ασφαλεια...
δε θελω να καταχραστω την υπομονη σας....μα θα σας ζητησω μια χαρη ...
οι σκεψεις σας να με συνοδευουν σε αυτο το ταξιδι...και ισως ο θεος....βοηθησει και με δειτε να γραφω παλι....
να ειστε καλα....
(δε λεω αντιο...)

Ρεβεγιοναρίσματα κατά το έθος….άνευ ήθους!

Ο ενιαυτός κατέφθασε οι καλικάτζαροι λούφαξαν (;), τα ρεβεγιόν το τερμάτισαν, τα ξίφη ακονίζονται   για τον τεμαχισμό της βασιλόπιτας κ...