5 Απρ 2009

αγαπη vs μισος



Αντιγράφω απο ένα e-mail, που μου στάλθηκε...

ζωή είναι η ύπαρξη της αγάπης
φιλοσοφία είναι η αγάπη που σκεφτεται
αληθεια ειναι η παντοτινη αγάπη
ιδανικό ειναι η αγάπη που ανεβάζει
πίστη ειναι η αγάπη που μεταδίδεται
ελπίδα είναι η αγάπη που ονειρεύεται
καλοσύνη είναι η αγάπη που βοηθάει
απάρνηση είναι η αγάπη που εγκαταλείφθηκε
συμπάθεια είναι η αγάπη που χαμογελάει
δουλειά ειναι η αγάπη που χτίζει
αδιαφορία είναι η αγάπη που κρύβεται
απελπισία είναι η αγάπη που χάνει τον έλεγχο
πάθος είναι η αγάπη που χάνει την ισορροπία
ζήλια είναι η αγάπη που πληγώθηκε
πρόκληση είναι η αγάπη που υποβαθμίστηκε....

το μίσος δεν είναι το αντίθετο της αγάπης....είναι η αγάπη που αρρώστησε βαριά και μπορεί να θεραπευτεί...

2 Απρ 2009



"Σήμερα" σε όλες τις χώρες γιορτάζουν τα παιδιά, οι συγγραφείς, οι εικονογράφοι, οι μεταφραστές, οι βιβλιοθηκάριοι, οι εκδότες και οι εκπαιδευτικοί με διάφορες εκδηλώσεις. Κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου. Είναι η ημέρα που καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα το 1966. Είναι η ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν ΄Αντερσεν
Τι είναι παιδικό βιβλίο , τι παιδική λογοτεχνία , θα έλεγα ότι είναι δύσκολο να το ορίσουμε γιατί για κάθε χαρακτηρισμό ενός βιβλίου ως Παιδικού ο ρόλος των ενηλίκων είναι καθοριστικός αφού αυτοί το γράφουν , το εκδίδουν , το κρίνουν , το προβάλουν , το διαθέτουν , το αγοράζουν , το διδάσκουν. Αυτό που απομένει για τα παιδιά είναι η τελική επιλογή , και η ποιο σπουδαία , για το εάν το έργο θα διαβαστεί , θα αγαπηθεί , και θα καταξιωθεί ως παιδικό βιβλίο , ανεξάρτητα από το πώς θα το κρίνουν και θα το προβάλουν οι ενήλικοι.


Αν κάνουμε μία αναδρομή θα διαπιστώσουμε ότι η ιστορία της παιδικής λογοτεχνίας ξεκίνησε τον 18ο αιώνα όταν αναγνωρίστηκε η παιδική ιδιαιτερότητα με το κίνημα του Διαφωτισμού ( Ρουσσώ - Αιμίλιος ).Στην Ελλάδα βέβαια «εντύπωση» προξενεί το ότι η παιδική λογοτεχνία απουσιάζει από την ιστορία της Λογοτεχνίας και ότι αποτελεί ένα «μοντέρνο φαινόμενο» .Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονίσουμε την άμεση σχέση της παιδείας με την ανάπτυξη της Παιδικής λογοτεχνίας καθώς προϋπόθεση για την ύπαρξη της δεύτερης είναι η δημιουργία ενός αναγνωστικού κοινού , παιδιών που μπορούν να διαβάσουν. Επομένως στην Ελλάδα με την καθιέρωση του νόμου του 1834 και την γενίκευση της εκπαίδευσης (υποχρεωτικό το δημοτικό ), δημιουργήθηκε αυτό το αναγνωστικό κοινό , που είναι προϋπόθεση για να γράψουν οι συγγραφείς.

Πρώτη συγγραφέας Ελληνικών Παιδικών βιβλίων θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε την Πηνελόπη Δέλτα χωρίς να ξεχνάμε και τον Ξενόπουλο που έγραφε για τα παιδιά παράλληλα με τα άλλα έργα του . Οι συγγραφείς του παιδικού βιβλίου όμως εξαιτίας του ειδικού κοινού που απευθύνονται , υπόκεινται σε ορισμένους περιορισμούς και κανόνες . Οι περιορισμοί αυτοί αφορούν κυρίως το λεξιλόγιο , το ύφος , και το περιεχόμενο. Χρησιμοποιούν απλή γλώσσα , σαφήνεια , συγκεκριμένη θεματολογία. Πολλές φορές η επιλογή των θεμάτων και η αντιμετώπισή τους χαρακτηρίζετε από έντονο διδακτισμό που ευτυχώς οι σύγχρονοι συγγραφείς κάνουν αξιότιμες προσπάθειες να τον αποφύγουν.

Η πλοκή της ιστορίας , και οι χαρακτήρες αποτελούν ένα σημαντικό στοιχείο .Οι λογοτεχνικοί χαρακτήρες στα παιδικά αναγνώσματα είναι άνθρωποι , δράκοι, μάγισσες , γίγαντες , γοργόνες , λύκοι . Η παρουσία ζώων και πραγμάτων σε πρωταγωνιστικό ρόλο και η παρουσίαση χαρακτήρων με λίγα και ξεκάθαρα χαρακτηριστικά είναι ένα «προνόμιο» της παιδικής λογοτεχνίας και ένα σημαντικό διαφοροποιό στοιχείο με την Λογοτεχνία. Χρονικά μια παιδική ιστορία μπορεί να αναφέρεται στο παρελθόν , στο παρόν , στο μέλλον , σε έναν κόσμο εντελώς φανταστικό και να ασχολείται με σχέσεις και προβλήματα των παιδιών , με την ιστορία , την οικολογία , την ειρήνη .

Πέρα απο όλα όμως ευχή ειναι να "σπρωξουμε" τα παιδιά στο να γινουν βιβλιοφάγοι....

Ρεβεγιοναρίσματα κατά το έθος….άνευ ήθους!

Ο ενιαυτός κατέφθασε οι καλικάτζαροι λούφαξαν (;), τα ρεβεγιόν το τερμάτισαν, τα ξίφη ακονίζονται   για τον τεμαχισμό της βασιλόπιτας κ...