Να σαι καλα παλληκαρι μου....!!!

Εψαχνα αρκετα να βρω πως θα αρχισω να γραφω αυτη την αναρτηση...
Υπαρχουν στιγμες στη ζωη που θελεις να τις μοιραστεις...και οι στιγμες αυτες δεν ειναι μονο πονου ή λυπης...αλλα και χαρας
Σημερα θα σας γραψω για τη χαρα που νιωθω σα πατερας...
το παλληκαρι μου ο Κων/νος...ειναι ήδη ετοιμος να ξεκινησει ενα ταξιδι ...
το ταξιδι της δικης του ζωης...
φευγει απο την πατρικη του φωλιτσα...μεγαλωσε ....ανοιγει τα φτερα του και πετα προς την αγαπημενη μου Σαλονικη...ειναι πλεον φοιτητης..στην ιατρικη σχολη...
δε το γραφω για να καμαρωσω...οχι οχι μακρια απο μενα αυτα!!!...το γραφω γιατι ειναι αυτος χαρουμενος και ευτυχισμενος...οι κοποι του δεν πηγαν χαμενοι..τα λιθαρακια που εβαζε απο μικρος για να χτισει τη ζωη του μπηκαν με γερα θεμελια...
και συνεχιζει τωρα...
ήμουν παντα διπλα του..οχι μπροστα ή πισω διπλα του ...παντα ομως διακριτικα...με μετρο....και ειδικα τωρα τις στιγμες που περασε και ηταν φορτωμενος....ημουν κυματοθραυστης...ναι και τωρα παλι διακριτικα παρακολουθω την ευτυχια και το δρομο που ανοιγεται μπροστα του...
ναι ναι!!!!...
Υπαρχει ομως κι ενα αλλο συναισθημα...αυτο της χαρμολυπης...που το παιδι (για το γονιο παντα παιδι ειναι) αφηνει το χωρο που μεγαλωσε...που ηταν ασφαλης που δε νοιαζοταν τι πως γιατι...και με την ορμη των χρονων του αποκολλαται απο την αγκαλια μου.......
Ετσι δεν ειναι ομως η ζωη;;; ετσι δεν καναμε κι εμεις;;;....
ομως και παλι διακριτικα θα παρακολουθω...δε το κρυβω....θα μιλω οταν χρειαστει...θα βοηθω οταν ζητηθει...θα ειμαι κοντα σου αγορι μου οταν κι οποτε ...χωρις να επεμβαινω στη ζωη σου...
αλλωστε ετσι τον εμαθα να δρα ελευθερα να αναζητα το καλυτερο γι αυτον χωρις να εκμεταλευεται τους αλλους...
Την επιστημη που διαλεξε ευχομαι να την υπηρετησει με το καλυτερο τροπο να σεβεται πανω απο ολα τον ΑΝΘΡΩΠΟ...και τη ΖΩΗ...να δωσει τα παντα για να κανει καλο...
σας κουρασα.....αλλα ηθελα να ευχηθω απο εδω που ο ιδιος δε θα το δει!!!

Να εισαι καλα παλληκαρι μου!!!

(το τραγουδι ειναι απο το αγαπημενο του συγκροτημα)