Πρεπει να ερθει το σκοταδι για να αρχισουν και παλι τα αντικειμενα να ζωντανευουν, να "χορευουν", να αποκτουν ζωη. Συνοδος τους το φεγγαρι. Αποτελει σημειο αναφορας της νυχτας. Ειναι η υπενθυμιση οτι το φως ειναι η ζωη, αλλα η νυχτα εκπροσωπει τη φαντασια...το ονειρο. Χωρις το φεγγαρι η νυχτα θα ηταν φοβος. Το διακριτικο φως του φεγγαριου διωχνει αυτη την αγωνια, χωρις ομως να τυφλωνει. Δεν ειναι η ετοιμη απαντηση στα ερωτηματα (οπως ο ηλιος), ουτε καθιστα αδυνατη την επιλυση τους (οπως το σκοταδι). Αντιθετα ειναι μια προτροπη για μας να αναζητησουμε, να σκεφτουμε, να προβληματιστουμε, να εκτιμησουμε, να προνοησουμε, να ενεργησουμε...
Μπορει η λαμψη του να ειναι μικροτερη αλλα ειναι πολυτιμη. Το σκοταδι ειναι μια δυσκολη στιγμη. Ειναι η στιγμη που ολα φαινονται να εχουν χαθει, η στιγμη που ολα σβηνουν...τοτε εμφανιζεται η ελπιδα το φεγγαρι. Γι αυτο το θαμπο μα στην ουσια κρυσταλλινο φως του ειναι τοσο πολυτιμο. Γιατι ερχεται οταν πραγματικα το χρειαζομαστε...εμφανιζεται παντα μοναχα οταν το εχουμε αναγκη...
4 σχόλια:
το φεγγάρι είναι πιο όμορφο όταν έχεις κάποιον να μοιραστείς τη θέα μαζί του.
συμφωνω δεσποινα ....
μα και με τη μοναξια μας παρεα....παλι μας ταξιδευει!!
Άπειρες φορές του είπα τα μυστικά μου , άλλες τόσες έννοιωσα τη δύναμη του να με μελανχολεί ή να με κάνει αθεράπευτα ρομαντική.. Το πρωτοσυνάντησα στα παιδικά μου βιβλία ,το ζωγράφισα στα πρώτα μου σχέδια με νερομπογιές..το έβαλα στους πίνακες μου ..το λάτρεψα στους έρωυτες μου..το έβαλα στα παραμύθια που έγραφα..στα ποιήματα που κρυφά έγραφα και μέκρυβα στο μαξιλάρι.Κι αυτό ..εκεί ψηλά να με κοιτά σαν να τα ξέρει όλα τα κρυφά και τα φανερά της ψυχής μου .Ναι ..συμφωνώ μαζί σου , μπορεί η λάμψη του να μην είναι σαν του ήλιου μα στο σκοτάδι που υπάρχει τη νύχτα είναι ο πολύτιμο διαμάντι σε κρινοδάκτυλα..
αχτιδα υπεροχα λογια....
για ενα απο τα "συμβολα" της ανθρωπινης υπαρξης...
φιλια!!!
Δημοσίευση σχολίου