23 Οκτ 2010

διαλογος....φωτογραφικος...!



Μου λες..."περπατω πανω στα φυκια, διπλα στη θαλασσα ,περπατω νικητρια πανω στα ξεφτιδια του βυθου, τροπαιοφορα, απο τη φουστα μου μπαινει το θαλασσινο αγερι και με δροσιζει, ερχομαι περιμενε με, ξερεις ποσο δυσκολο ειναι να περπατας στην αμμο, ολο βουλιαζεις".
κι εγω περπατω μες στην ασφαλτο των δρομων, το μονο σφαλμα μου ειναι οτι ακομα ελπιζω, μες στις οικοδομες που εχουν τεμαχισει τον ουρανο σαν αντιδωρο, επιπλα που γεμισαν την καμαρα της πολης...
περπατω και με διωχνουν τα αοσμα ανθοπωλεια, τα πικρα ζαχαροπλαστεια...νιωθω τη ζωντανια μου συμπυκνωμενη...τρυπω τα σπιτια που μες στους φωταγωγους τους , βασιλευει σκοταδι πυκνο....
Ερχομαι περιμενε με, αλλοτε φυσαει, αλλοτε βρεχει, αλλοτε ο ηλιος καιει πολυ, ερχομαι , βαδιζω, προχωρω....ολα τα ρηματα δε φτανουν να γεμισουν ενα βημα.
- Η ακρογιαλια ειναι ερημη, το κυμα μου μιλαει,αφησα τους αλλους κι ερχομαι...πηρα την τσαντα μου που εχω κλεισει ολα τα ονειρα μου κι ερχομαι, ο μπατης με φουσκωνει, ο ηλιος με σπρωχνει με το χερι του...σε λιγο δε θαμαι μονη αφου, στηνακρη του οριζοντα, μεσα στο στννεφο των γλαρων περιμενεις εσυ...
- Περπατω χωρις να στεκομαι.. ερχομαι να σε βρω εκει που τελειωνει η κυριαρχια της πετρα κι ενα δεντρο ελευθερο μπορει να υπαρξει.
-Η πισσα της ακρογιαλιας κολλαει στα ποδια μου, τα διχτυα των ψαραδων μπερδευονται στα στηθη μου, εγω δε σταματω..ερχομαι να βρω τη χαρα μου, ερχομαι να συναντησω τη δικη σου γυμνια μεσα σε κεινη τη σπηλια με τους περιεργους καβουρες και τις αμετακινητες πεταλιδες...
-Δε μπορω να ρθω αλλο κοντα σου αγαπη μου..μ επιασε πανικος στη μεση του δρομου, με σκουντησαν επεσα, δεν εχω τη δυναμη να σκωθω να συνεχισω, προσπαθω να τρεξω, φωναζω , τρεχω...μα υπαρχουν οι ανθρωποι αγαπη μου....
ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΑΡΚΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΜΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ...
-Κι εγω τι θα απογινω; η ερημη ακτη τραβιεται προς τα πισω σα τα διχτυα μιας τρατας που μεταφερει μεδουσες...κι ηλπιζα να σε βρω στο τελος της ακρογιαλιας που δεν εχει τελος...νυχτωσε...
ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΚΑΛΠΑΣΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΜΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΩ ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ...
γυριζω μονη μονη μονη....
"που ήσουν;" με ρωτουν....."πηγα μια βολτα στο ηλιοβασιλεμα".

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ρεβεγιοναρίσματα κατά το έθος….άνευ ήθους!

Ο ενιαυτός κατέφθασε οι καλικάτζαροι λούφαξαν (;), τα ρεβεγιόν το τερμάτισαν, τα ξίφη ακονίζονται   για τον τεμαχισμό της βασιλόπιτας κ...