ταξίδι

Φεύγω, ναι, απομακρύνομαι

είναι γνώριμα ακόμη όσα βλέπω

μα όπου να ‘ναι θα ‘ρθουν τα καινούρια

νέες εικόνες, νέοι ήχοι, νέα βλέμματα
θα εισβάλουν μέσα μου

ή θα εισβάλω μέσα τους…

Επιστρέφω

ο χρόνος αυτονομίας μου τελείωσε

πρέπει να επαναφορτιστώ…

Μια μέρα οπωσδήποτε θα φύγω…

Aδελφικε μου φιλε....αδελφικη μου φιλη...

Στις μέρες μας η κοινωνικότητα του ανθρώπινου είδους,
έχει σημειώσει μια καθoδική πορεία...
Πλέον απ ότι έχω καταλάβει,
ο άνθρωπος δεν κάνει εύκολα
πραγματικές φιλίες,
γιατί είτε είναι κλεισμένος στον εαυτό του,
είτε είναι πολύ δύσπιστος...
Τι είναι, όμως ο όρος "φιλία",
η φιλία, όπως την ορίζει ο Aριστοτέλης,
δεν είναι η φιλία των αγαθών ανθρώπων,
διότι γι' αυτούς η φιλία είναι κάτι μόνιμο και σίγουρο,
ισχυρότερο από το χρόνο ή το χωρισμό.


Στα 45 μου χρόνια και πλέον, αναρωτιέμαι
γιατί ο άνθρωπος έχει φτάσει σε αυτό
το έσχατο σημείο...
Γιατί να υπάρχει προδοσία;
Γιατί να υπάρχει ανταγωνισμός;
Γιατι να κυριαρχει το συμφερον;
Γιατί να υπάρχει ζήλεια;
Γιατί να υποτασσόμαστε στο εγώ;
Αυτό είναι ένα από τα σημαντικότερα πράγματα,
που μας οδηγούν στην εξαθλίωση…

ΦΑΝΤΑΣΙΑ

Υπάρχει μία και μόνη λέξη που λειτουργεί ταυτόχρονα

στα τρία πιο ζωτικά επίπεδα του ανθρώπου:

δημιουργεί τον φόβο για το αύριο,

αποκαλύπτει τη ματαιότητα της ζωής,

αλλά και την ακυρώνει νοηματοδοτώντας την ύπαρξη…

ΦΑΝΤΑΣΙΑ

Χωρίς αυτήν θα ήταν άραγε πιο εύκολη η ζωή;

Θόρυβος

Σταμάτα να φωνάζεις
σ’ ακούω κι όταν ψιθυρίζεις
σ’ ακούω ακόμα κι όταν λείπεις

(λείπεις αλήθεια ποτέ;
κοιμάσαι αλήθεια ποτέ;)

σιχαίνομαι τη φωνή σου
μα δεν θα πάψω να σ’ ακούω
μίλα τουλάχιστον σιγά
να μπορώ να σκέφτομαι…

Ο ορισμός του γονιού!!!

το είδα (αν και είναι παλιό)....με συγκίνησε αφάνταστα....
τι μπορεί να κάνει ένας γονιός για το παιδί του....
και μάλιστα ο συγκεκριμένος είναι καρδιοπαθής....μα μόλις το παλληκάρι του είπε να συμμετέχουν στους αγώνες...ο πατέρας δε σκέφτηκε τίποτε!!!!

απαντησεις.....

ΑΡΓΙΑ
η απωλεια της μορφης σου
η απουσια των λεξεων σου
διπλη ορφανια
η πρωτη μας κοινη γραφη
ζητα επιγοντως ονομα
θα τη βαφτισω βραδυτητα
απο τη νεα διασταση του χρονου
που σε αιχμαλωτιζει μακρια μου...
ανακαλω το βλεμμα σου
τα αντικειμενα που αγγιζε
και θρηνω την απουσια σου

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
στη μοναξια εισαι
το κομμενο πλευρο του αδαμ
στη σιωπη εισαι
η μουσικη που αποκρυσταλλωνεται
στην αναμονη εισαι
ο αιφνιδιος θανατος
στο θανατο εισαι
η προσδοκια της αναστασης

για τη δροσοσταλιδα μου...

χρονια πολλα στις μανουλες....

Ένα μωρό ρώτησε το Θεό, “Μου λένε πως θα με στείλεις στη Γη αύριο, αλλά πως υποτίθεται πως θα ζήσω εκεί που είμαι τόσο μικρός και αβοήθητος?”

“Ο άγγελός σου θα είναι εκεί να σε περιμένει και να σε προσέχει.”

Το παιδί όμως ξαναρώτησε, “Πες μου όμως, εδώ στον παράδεισο για να είμαι ευτυχισμένος δεν έχω παρά να τραγουδώ και να γελώ.”

Ο Θεός είπε, “Ο άγγελός σου θα τραγουδά και θα γελά για σένα. Και θα νιώθεις την αγάπη του και θα είσαι πολύ χαρούμενος.”

Το παιδί όμως ξαναρώτησε, “Και πως θα καταλαβαίνω τι μου λένε οι άνθρωποι όταν μου μιλούν αν δε ξέρω τη γλώσσα?”

Ο Θεός είπε, “Ο άγγελός σου θα σου πει τις πιο όμορφες και γλυκιές λέξεις που θα ακούσεις ποτέ, και με πολύ υπομονή και φροντίδα, ο άγγελός σου θα σου διδάξει πως να μιλάς.”

“Και ποιος θα με προστατεύει?”

Ο Θεός είπε, “Ο άγγελός σου θα σε προστατέψει ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να ρισκάρει την ίδια του τη ζωή.”

Εκείνη τη στιγμή υπήρχε μεγάλη ηρεμία στον Παράδεισο, αλλά μπορούσε κανείς να ακούσει φωνές από τη Γη και το παιδί ρώτησε με βιασύνη, “Θεέ, εφόσον είναι να φύγω τώρα, πες μου σε παρακαλώ το όνομα του αγγέλου μου.”

“Απλά θα την φωνάζεις, μαμά.”