Βροχινες.....

 

 



Παντα θα ξενυχτω θ’ανακατευω θ’ ανασαινω

και θα χαλαω τη σειρα των λεξεων

στη κοψη της νυχτας ακροβατες του ονειρου….

θα βαφω με αποχρωσεις του μπλε

 και θα τις στελνω να σου χτυπουν το τζαμι

να παιζουν κρυφτο και να κανουν τσουληθρα  στην οθονη σου

θα τις δινω να γεμιζουν τις χουφτες σου βροχινα τραγουδια

θα τις αφηνω σε βοτσαλα και σε κοχυλια

 εκει που σκαει το κυμα κι αλμυριζουν τα φιλια

 

Το βελουδινο πουγκι που φυλαω τα αποσιωπητικα σου θα ανοιγω

και θα σκορπω στα υγρα καλντεριμια της σκεψης

να τρυπωνουν σε κάθε ΜΟΥ

 να γινουν ο αφατος λυγμος σε κεινο το «ελα παρε με»

να δινουν στιγμα σε σιωπες σκορπισμενες στο χρονο

να ζωγραφιζουν ευχες στα πεφταστερια

να σφηνωνουν σε χαραμαδες να μη βαζει κρυο η ψυχη

να εiναι τοσο ΕΣΥ που πιο πολλα οι λεξεις δε θα πουνε…..