Καλή ανάσταση...!!

Ανάσταση! Και  μέσα  στην  καρδιά  μου,

που  μαύροι  τη  μαράνανε  χειμώνες,

μιας  άνοιξης  αυγή  γλυκοχαράζει 

κι' ανθίζουν  μενεξέδες  κι' ανεμώνες.

Ελααα...!!!

Η σιωπη ντυθηκε τις χιλιες οψεις σου

φοβαμαι τις μεταμορφωσεις της

το στομα εκπνεει αναρθρες εικονες

θελω να σε καλεσω

Εισαι η αρχικη ριζα

με γεμιζεις με  κινηματογραφικη ταχυτητα

γινεσαι ο προορισμος μου

Γινομαι και στομα

και αυτι και σωμα

στομα που ζωγραφιζει προσδοκιες

αυτι που ψαρευει οπτασιες

Σωμα κουλουριασμενο διπλα σου

γεμαστο προσμονη και νοστο

Ελααααααα.....!!!!

ΕΓΩ....ΕΣΥ...!

Αγκαλιαζοντας σε

επιχειρω να φυλακισω το χρονο

μ' αυτος δραπετευει μαζι σου

καθως ολο μεγαλωνεις

κι ολο μικραινω

μεγαλωνεις για να γινεις ΕΓΩ!

μικραινω για ν αγινω ΕΣΥ!

......................................

ποσους ηχους διαρκει το θαυμα;

ποσος ηλιος χρειαζεται....

για να γινω ο ηχος διπλα σου;

Οι ταξιδευτες....

Ενα ταξιδι οταν αρχιζει ποτε δε γνωριζεις που καταληγει...

Το αναζητας το ποθεις ....επιθυμεις με τροπο απροκαλυπτο να ταξιδεψεις περα απο τα καθημερινα σου στεναγματα...κακα τα ψεμματα η κυριαρχη καθημερινοτητα σκοτωνει...αποστρεφεσαι τα συμβαινειν κι ορμας σε ενα ταξιδι χωρις να υπολογισεις....αλλωστε οι υπολογισμοι σε οδηγησαν στην παραπεουσα καθημερινη σου λαιλαπα...ερμεια φτερα στο κορμι φυτρωνουν για να χαρεις....

δε το υπολογιζεις (παλι η λεξη υπο το λογο), ομως ερχεται ξεκινα ....καπου το αποδιωχνεις, λες ας κατσω στο τελμωδες ελος του βιου μου (κι ας ειναι αβιωτος), μα ειναι η εσωτερικη ορμη που δεν ανακοπτεται ευκολα.

Και βρισκεις και καποιον αλλον να σε συντροφεψει σ αυτο το ταξιδι...δε τον ψαχνεις ερχεται ξαφνικα τυχαια κι εκει που ληθαργεις, ενα δροσερο αερακι ανασας ζωης, σε παρασερνει προς τα ομορφα τα υψηλα εκει που ή δεν πηγες ποτε, ή τα χεις καταχωνιασει στο φερετρο της ληθης και της ανοιας.

Ο συντροφος σου σε κρατα απο το χερι.. τον κρατας κι εσυ...κοιτατε ο ενας τον αλλον με την πρωτογνωρη ομορφια της αναδημιουργιας σας, ολα γυρω καμωμενα για τους δυο που λιγο-λιγο γινεστε ενα, η πνοη ζωης  που δινετε ο ενας στον αλλον φιλτραρει την πικρα και καθοδηγει αυτο που νιωθετε.

Μην ειναι ο ερωτας που καιει και συναμα ποτιζει την στειρα σκεψη, τα ανυδρα σωματα;

Σεις το γνωριζετε.....καλο σας ταξιδι.....ταξιδευτες της καρδιας σας!!

Η κουνια....

   

   Σε μια γωνια του κηπου βρισκοταν μια παλια κουνια, κρεμασμενη απο το κλαδι ενος γερικου πευκου.

Τα σκοινια της φαινοταν αρκετα γερα...το καθισμα της ηταν εξοπλισμενο με μια ανετη ραβδο ασφαλειας παρμενη απο καποιο παρατημενο βαγονι στο διπλανο σταθμο των τρενων.

Τωρα επρεπε να χρησιμοποιησω σκαλα για να ανεβω, γιατι το συναισθηματικης αξιας κειμηλιο ειχε υψωθει σε σημειο που δε το εφτανε ανθρωπος, λογω αναπτυξης του γραφικου, αλλα εντελως αδιαφορου γερικου δεντρου.

Με την ελαφρα ταλαντωση ειχα γλιστρισει στο αρχικο σταδιο ενος ιδιαιτερα γονιμου ονειρου.....

οταν τα σκοινια εσπασαν ....και εκσφενδονιστηκα, μαζι με την κουνια, σε ενα χαντακι γεματο βατα, που εσκισαν κομματι απο την αγαπημενη μου καλοκαιρινη μπλουζα (ενθυμιο των φοιτητικων  μου χρονων)....

You Get in Love...... Σοφια...;;;;;

η "Σοφια" η  δικια μου...φεγγει ξημερωματα...παλι τσιμπησε νωρις μπαγιατικα δολωματα...!!!

Σοφοι του κοσμου...ενωθειτε...η ηλιθιοτητα υπερπερισσευει....!!!

υπογειο μονοπατι....

Δε πιστευω ο,τι ο νωτιαιος μυελος ειναι ο μοναδικος αγωγος ή εστω ο κυριος αγωγος των εξωφρενικων μηνυματων που φτανουν στο εγκεφαλο μου....

Εχω μιαν αλλοκοτη εντυπωση, οτι υπαρχει καποιο υπογειο μονοπατι (να το πω ετσι), μεσα στο οποιο πηγαινοερχονται οι εντολες της βουλησης μου...μαλλον στη σκια των νευρων....