συνήθεια......;

Πονάει η γιορτή όταν γίνεται συνήθεια


και η θλίψη όταν γίνεται χαρά.

Φοβάμαι το γέλιο ή τρέμω την χαρά του;

λίγο πριν το σκοτάδι μιας άχαρης μίζερης στιγμής

που κάποιοι «φωτισμένοι» ονομάζουν

ΑΓΑΠΗ

Ναι... είμαι νεκρός - το κουφάρι σαπισμένο καράβι

που ευωδιάζει θάνατο στο όνομα της συνήθειας

Πέθανα ,υπάρχω, εξαϋλώνομαι....



η ψυχη μου τραγουδι....ερωτευμενου....

Στο γεφυρι στεκομουν

πριν λιγο καιρο μεσα στη μαυρη νυχτα

ενα τραγουδι ερχοταν απο μακρια

και στον τρεμαμενο καθρεφτη του νερου

σταλαγματιες κυλαγαν

....................................................

φωτα μουσικη

ταξιδευαν το δειλινο μεθυσμενα

η ψυχη μου ενα παιχνιδι χορδων

τραγουδουσε στον εαυτο της κρυφα

σαν αορατα να την αγγιζαν δαχτυλα

ενα τραγουδι για βαρκουλα

τρεμοντας απο πολυχρωμη ευτυχια

.......................................................

Μηπως την ακουγε κανενας;;;;;.....

Κάθε φορά....

 

 

 

 

 Η καρδιά μου ψάχνει μελωδία για να σου τραγουδήσει σε ρυθμούς πρωτάκουστους.

  Τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα από όσα δεν βρίσκω λέξεις να εκφράσω.

 Χωρίς μεγέθη και όρια, χωρίς γιατί και πρέπει, και στο σκοτάδι και στο φως

Σε  ανέκφραστα βράδια, σε μέρες γκρίζες και απογεύματα ονειρικά,

 Σε κάθε ανοιγόκλειμα των ματιών σου, σε κάθε κίνηση, σε κάθε  σφίξιμο των χειλιών σου., όταν σουφρώνεις την μύτη σου από θυμό και όταν κλείνεις τα μάτια σου για να μην δεις τον κόσμο.

 Σε κάθε λέξη σου και σε κάθε σιωπή σου.

 Κάθε φορά που αναβλύζει απ’ τον λαιμό σου το άρωμα σου και κάθε φορά που στην αγκαλιά σου κουρνιάζω ήσυχα.

 Πέρα από αλήθειες και ψέματα, μακριά από εγωισμούς και ανιδιοτέλειες.

Κάθε φορά… μοναδική φορά….

 

 

ονΕΙροάνοιξη....

 

 

 

όνειρο ήρθες

άπλωσες άνοιξη γλυκιά

ένοιωσα μέσα μου τους ουρανούς

ο πόθος μ’ όλα τ’ άνθη σε γαλάζια δευτερόλεπτα

μ’ όλες τις αχτίδες

την αγαπημένη του πεταλούδα στον ιερό γλιτωμό της

και δράκοντες ευωδιάς στις γλυκερές αγκαλιές

π’ αναφλόγισαν για μένα ιδανικό

μέσα απ’ τον ύπνο της ψυχής

θρησκεία να μεθώ στ’ αθάνατά σου κάλλη.

 

Γυαλενια....

 

 

 

Γυαλενια
 αποψε αδιαπτωτα ψιλοβρεχει
στα συννεφα η σεληνη μπακιρενια
κι ο γιαλος λικνιζει τη λαμψη της

 γυαλενια
αποψε αγριωπα φυσαει
στα βραχια  νεραιδα μου μονη
κι η  φλογα μου να δυναμωνει

λαμψη  ολοφωτεινη
γεμιζει την πλατινενια της οψη
κι η ελπιδα ζωντανευει

 γυαλενια
 κανει  κρυο
κι η αγκαλια ζεστη

γνεφει …..