6 Ιαν 2019

Ρεβεγιοναρίσματα κατά το έθος….άνευ ήθους!

Ο ενιαυτός κατέφθασε οι καλικάτζαροι λούφαξαν (;), τα ρεβεγιόν το τερμάτισαν, τα ξίφη ακονίζονται για τον τεμαχισμό της βασιλόπιτας και για να μη ξεχνιόμαστε προεκλογικόν γαρ έτος…… έχουν να δουν τα ματάκια μας ……!!

Η αρχή έγινε από τα καθιερωμένα εν Τρικάλοις ρεβεγιοναρίσματα …. Ο εν σπηλαίω γεννηθείς και εν φάτνη ανακληθείς Χριστός σκιάχτηκε από όσα είδε. Ο δε Άγιο-Βασίλης κάνει ήδη δεύτερες σκέψεις για την επίσκεψη του 2021-1!

Ακόμη και εκκλησιαστικοί άνδρες επιστρατεύτηκαν να τιμήσουν τα ρεβεγιόν και να ευλογήσουν την έλευση του νέου έτους. Για όσους δεν έλαβαν την ευλογία δεν θα πάει καλά η χρονιά.!

Μεταξύ τυρού, αχλαδιού, βασιλόπιτας, αφρώδων οίνων με φρουτώδεις γεύσεις, πούρων αβάνας , τζατζικιού, τσίπουρου , τσιγαρίδων και πολλών εδεσμάτων οίτινα ενεπλήθησαν των τραπεζαριών, (για τα ψίχουλα μη με ρωτάτε αν δόθηκαν εις κύνας ή εις πτωχούς) την ώρα που οι απαστράπτουσες κυρίες λικνίζονταν εις τους ήχους των βαλς με την καλαίσθητο φωνή της αοιδού Έφης, οι κύριοι ποντάριζαν τις του βίου ηδονές, στον άσσο, τον ρήγα, τον παπά(που δε φορά ράσα), αφήνοντας τις ντάμες σύξυλες….

Όλα ήταν τόσο ρόδινα με τα τυχερά φλουριά και βέβαια κάτω από το φωτοστέφανο των ευλογιών των εκκλησιαστικών ανδρών σε μια πέραν του κόσμου τούτου υποδοχή του νεογέννητου έτους.

Βέβαια οι αναφορές σε φωτογραφίες άνευ ρετουσαρίσματος, μετάξύ των συνδαιτυμόνων, πήγαιναν κι έρχονταν. Τα φλάς ασττραποβολούσαν σε δέκατα του δευτερολέπτου. Και δως του οι ευχές και να οι ευλογίες και να τα τσουγκρίσματα!

Όλα καλά λοιπόν. Αφού η εκκλησία συμμετέχει πλέον σε ρεβεγιόν κατά το «ήταν δίκαιο και έγινε πράξη» (που λέει και μια ψυχή), λύθηκαν όλα τα προβλήματα του ηγαπημένου λαού του Θεού.

Με έπιασε οργή…. Φούντωσα!! Μα ποιος είμαι εγώ να οργιστώ; Δικαίωμα του καθένα να κάνει ότι επιθυμεί…!!! Κι ο παπάς πρέπει να είναι κοντά στους ανθρώπους…. Πολύ σωστά να είναι. Που όμως; Σε ρεβεγιόν; Σε καθημερινούς περιπατητικούς «αγώνες»; Σε χλιδή και καλοπέραση;…. πρωτοχρονιά με τους άστεγους κάνει κανείς τους; Ή μόνο να φωτο-φλασάρονται με χαμόγελα υπερφίαλου εγωιστικού κατεστημένου; Ο παπάς είναι καταμεσής στον κόσμο αλλά όχι κόσμος. Ο απλός άνθρωπος τον βλέπει και τον θέλει να στέκεται δίπλα του , στην εκκλησιά του, να τον επισκέπτεται ,να μιλά για τους καημούς, του τα κρίματα του, τις έγνοιες του, τις αγωνίες του. Πως κάποιοι εκκλησιαστικοί άνδρες αγγίζουν το Σώμα και Αίμα του Χριστού, όταν την προηγούμενη νύκτα κάνουν ακόμη και τα αλκοτέστ να διαλύονται;

Είμαι ο αναξιότερος όλων, τα γράφω και γίνομαι Άλικο γράμμα γι αυτούς, αλλά δε θέλω παπάδες να σκανδαλίζουν, να μπαίνουν στο στόμα, να γίνονται αήθη πρότυπα. Υπάρχουν τόσοι ΑΞΙΟΙ εκκλησιαστικοί άνδρες που τους τιμά ο κόσμος όλος, μα δε μπορούν κάποια κακομαθημένα ρασοφορεμένα μειράκια να τους εξευτελίζουν. Τέρμα όλο αυτό το αλισβερίσι των επικοινωνιακών κακομοιριασμένων . Τι να το κάνεις το στομφώδες κηρυγματικό λογύδριο, όταν η πράξη βρίσκεται στα τάρταρα. Οι Άγιοι πρότυπα ο Χριστός ως αρχή της Εκκλησίας πρώτα τον βίο προέτειναν και μετά τις λέξεις. «Πράξις θεωρίας επίβασις» τονίζει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος.

Να κατανοήσουμε όλοι ότι η Εκκλησία κι αυτοί που διακονούν το ποίμνιο, δεν εξελίσσονται με τα του αιώνος τούτου. Υπάρχει το πρότυπο του Χριστού και των Αγίων του. Δε θυσιάστηκαν τόσοι για να καλοπερνούν σήμερα κάποιοι εκμεταλλευόμενοι την πίστη, διαλύοντας το εκκλησιαστικό ήθος.

Αλήθεια θα υπάρξει κάποιος υπεύθυνος να τραβήξει το αυτάκι των κακομαθημένων εκκλησιαστικών ανδρών ή μήπως……

3 Ιαν 2019

Κοίτα να δεις......2019

Κοιτά να δεις……2019.

Κοίτα να δεις. Αν και το 2019 σκέφτεσαι να είσαι μια από τα ίδια, ίδια φάτσα, ίδιο άρρωστο σώμα με τα ψυχοσωματικά του, ίδιες εμμονές που δεν γίνονται οδηγοί, ίδια νοσηρά συναισθήματα….. δεν αλλάζεις κάτι.

Τι θες να σου κάνει και ο καημένος Άγιο- Βασίλης που κουβαλάει ζεστασιά και θαλπωρή; Ακόμη και την πίτα του έκοψες πριν την αλλαγή του χρόνου, για να προλάβεις τους άλλους!!!!
Φύσηξε από πάνω σου την μιζέρια και την γκρίνια ότι όλα πάνε χάλια. Και άσε τον χρόνο να περάσει. Και πες βρε αδελφέ επιτέλους την φράση: «Ότι και να γίνει εγώ θα το ζήσω με θάρρος και διάθεση ευτυχίας. Γιατί η ζωή είναι πιο πολύ αγώνας και μετά χαρές. Και στον αγώνα πάω με το κεφάλι ψηλά σαν νικητής. Και στις χαρές νιώθω δεν απαιτώ».

Βάλε ένα καθαρό ρούχο ,ένα άρωμα, ξεκόλλα τα σφιγμένα χείλη σου για να χαμογελάσουν και αγκάλιασε με τα δυο σου χέρια τον ερχομό του υπολοίπου της ζωής σου. Δεν έχω κάτι άλλο να σου ευχηθώ.
Βαριέμαι να γράφω αυτά που θα χιλιοδιαβάσεις στα πέριξ. Μια αξιόλογη μνεία μόνο στην υγεία σου θα έκανα, άλλα ακόμα και αυτή η ακριβή σου ΥΓΕΙΑ, κλονίζεται σαν κοιτάς συνέχεια το χώμα που πατάς.

Νομίζω ότι ζεις την εποχή του απόμακρου ανθρωπισμού. Αμφιβάλεις για την ισορροπία της λογικής, την ενσυναίσθηση και κείνη την τσαλαπατημένη φράση «για το καλό της ανθρωπότητας». Κάνεις πια παρέα με παλαιολιθικούς στοχαστές , που τώρα φιγουράρουν σαν διακοσμητικές ιδέες στα τραπέζια των σαλονιών σου.
Οι άνθρωποι δεν δένονται μεταξύ τους. Μόνο για λίγο στην αρχή ή στην μέση ή στο τέλος. Οικογένειες ξελύνονται σαν τα κορδόνια των παπουτσιών σου.
Φίλοι ξεχνιούνται αφού πρώτα προδοθούν, εραστές φθηνοί και αδιάφοροι.
Ένας κόσμος χωρίς θερμίδες. Στεγνός και ρακένδυτος.

Η ζητιανιά της αγάπης παραμένει κρυμμένη στα υπόγεια. Η ψεύτικη ηθική της πηγαίνει κάνα νερό πότε πότε. Έτσι για να γραφτεί στην ιστορία, ότι ο θάνατος της δεν ήτανε ακαριαίος.

Καλή μέρα η πρωτοχρονιά για μια γρήγορη ανασκόπηση σε ότι χάθηκε ενώ ήρθε, και σε ότι δεν ήρθε καν. Υπενθύμιση οι στιγμές που πρόδωσες και προδόθηκες εντός εκτός και επί τα αυτά. Συλλογές από χρηστά και άχρηστα ήθη, που σε βασάνισαν και είπες «πότε ξανά»!!! Αξέχαστες κινηματογραφικές στιγμές, που πιάστηκες κορόιδο στην ιστορία των διαπραγματεύσεων. Χτίσμα μνημείου στις φορές που ήθελες να την κοπανήσεις σ’ άλλη γη σ’ άλλα μέρη και έφτανες μόνο μέχρι την εξώθυρα.

Απονομή φόρου τιμής, στο τσούρμο ανθρώπων που μπήκανε στην ζωή σου ,γιατί τους άνοιξες την πόρτα εσύ, για να κρυφοκοιτάξουνε, να στην κάνουν άνω κάτω και δεν έμαθες ακόμα να τους κλείνεις την πόρτα στα μούτρα. Ένα μπουκέτο λουλούδια στο μνήμα των θέλω σου, που πεθάνανε πάνω στην γέννα τους.

Ένα τεράστιο μπράβο, για τους τόνους καφέ που ήπιες εσύ και οι φίλοι σου, για να ξυπνήσετε μπας και πάρετε μπρος μα ακόμα κοιμάστε όρθιοι.

Και τέλος………Μην ξεχάσεις να ευχαριστήσεις τον εαυτό σου, για τις επιλογές και τις αποφάσεις του, που αποδείχτηκαν οι περισσότερες λάθος και ανώριμες και ας τις πέρασες από κόσκινο. Το «ποτέ ξανά» κερασάκι στην τούρτα των γενεθλίων του έτους. Γι αυτό την λες ξανά και ξανά. Για να γλυκάνεις τα έσω σου, μετά τον πικρό καφέ της μέχρι το σήμερα ύπαρξης σου…….

12 Ιαν 2018

Οι ευχές…

Χρονιάρες μέρες (λέμε τώρα!) κι εγώ μουλάρωσα. Δε θέλω να δώσω ευχές ούτε να πάρω! Μια κακία με δέρνει αλύπητα. Προσπαθώ να την αντιπαλέψω. Εις ματην.. Δε την παλεύω. Όλο μαλώνω, κακιώνω μου φταίνε όλα, από μελομακάρονα και κουραμπιέδες, από στολίδια, φωτάκια, φάτνη, μέχρι γυναίκα και παιδιά! Έλα Δημήτρη μου με καλοπιάνει η γυναίκα μου. Μπαμπά γιατί τόση κακία. Τίποτε εγώ ! Τούρκος! Αγύριστο κεφάλι….
Μέσα μου η πάλη συνεχίζεται. Το πνεύμα των Χριστουγέννων με το πνεύμα του καλικάτζαρου να έχουν πυρηνική σύγκρουση. Μαγνήτης με ελκτική και απωθητική διάθεση. Άλλωστε σε κάθε ευχή που κάτι έλκει, υπάρχουν δυνάμεις απώθησης.
Δίνουν και παίρνουν οι ευχές. Εύχονται οι μεν στους δεν και οι άλληλοι στους παράλληλους. Οι μακρινοί στους κοντινούς ,οι αξεπέραστοι στους περασμένους. Οι μακιγιαρισμένοι στους αμακιγιάριστους, οι χαμογελαστοί στους συνοφρυωμένους. Οι δακρυρροούντες στους χαχανίζοντες, οι παραλήδες στους απένταρους. Οι πολίτες στους συμπολίτες… οι πολιτικοί στους γελωτοποιούς, οι πιστοί στους άπιστους…
Έτη πολλά από βιβλιοπωλεία, κρεοπωλεία, κηροποιεία, ιατρεία, λατομεία, καφενεία, φαρμακεία,… φαστφουντάδικα, μανάβικα, επιπλάδικα, ραφτάδικα, ρουχάδικα, φουρνάρικα,γλυκάδικα….καφετέριες, τοστιέρες, παντιέρες….
Κι όλες τούτες οι ευχές γιατί;… Για να υπάρχει Υγεία; Χαρά; Αγάπη; Ειρήνη; Ευημερία; Προκοπή; Επιτυχία; Ευτυχία;…. Έτσι λένε τουλάχιστον. Στην ουσία; Ευχές για πελατεία, γαλιφιά, κομπλιμέντο, ψεύτικο χαμόγελο , έλα μωρέ μια συνήθεια είναι ας ευχηθούμε στον κοσμάκη, στους φίλους, τους εχθρούς χαχαχα … τους σκεφτόμαστε και δαύτους, δίνουμε τόπο στην οργή σα καλοί άνθρωποι!
Αναρωτηθήκαμε όμως ποτέ για ποιο λόγο κάνουμε αυτές τις ευχές; Υπάρχει ουσία;
Απαντώ ……σιγά και μη!
Κάθε ευχή είναι προσευχή και σα προσευχή απευθύνεται ψηλά κι όχι από ερτζιανά ή από σοσιαλδικτυακά. Πηγαίνουν προς το θείο κι όχι στο πεζό του ηλεκτρονικού-τηλεφωνικού μηνύματος!
Ψυχή έχει η ευχή αλλιώς ψυχορραγεί. Μίζερη καταλήγει καλύπτοντας το εγωκεντρικό είναι του πομπού και του (από) δέκτη.
Αν δεν γνωρίζουμε την αληθινή, βαθιά αιτία πίσω από μια ευχή, ακολουθούμε το πλανεμένο μυαλό μας. Αν γνωρίζουμε το γιατί σε μια ευχή, θα βρούμε και για ποιο λόγο γίνεται τυπική διαδικασία. Κι οι ευχές έχουν τις δυο όψεις τους…. Το νιώθουμε; Μπα…
Χαμογελώ και λέω χρόνια πολλά σε κάποιον αόριστα, όπως αόριστο, φανερά κρύο, το σφίξιμο του χεριού. Σφίγγω το χέρι κάποιου κι από μέσα εύχομαι το κακό, αν και τα χείλη μου λένε λόγια όμορφα. Σχιζοφρενική η κατάσταση των ευχών!.
Τελικά για πιο λόγο δίνουμε ευχές; Μη το λιβανίζουμε .Για το εσώτερο νοητικό μας σχέδιο μιλώ. Εγώ που δε γουστάρω φέτος να εύχομαι, έχω προφανώς παλαβώσει. Η πλειοψηφία εκεί με βάζει στο ράφι της παράνοιας. Τώρα αν αυτός που εύχεται χωρίς να το πιστεύει (και έννοια του πιστεύω έχει τρομερή ιδιαιτερότητα)είναι η λογική, προτιμώ την παράνοια. Τουλάχιστον με ηρεμεί τούτο.
Και τελικά δίνουμε, παίρνουμε ευχές .…
Πριν όμως ξεστομίσουμε αυτό το «χρόνια πολλά» ας βουτήξουμε το νου μας στη θάλασσα που ξέβρασε τα άψυχα κορμάκια τόσων παιδιών που κι αυτά εύχονταν μια καλύτερη ζωή. Ας δροσίσουμε την κάψα των ευχών μας από την δίψα των μικρών βλασταριών που χάνονται γιατί μια σταγόνα νερού-ζωής δε φροντίζουμε να τους δώσουμε. Ας χορτάσουμε από την πείνα των πεινασμένων δακρυσμένων ματιών στην θέα μιας κόρας ψωμιού. Ας χαϊδέψουμε τα δουλεμένα χεράκια αυτών που φτιάχνουν κάπου έξω από μας βέβαια τις φίρμες για τις οποίες καμαρώνουμε ότι φοράμε….
Τότε ίσως οι ευχές μας γίνουν πράξη…..