24 Ιουλ 2016

Θέλω Μπορώ....






Τριγύρω σαλεμός, κοντινές  βιαστικές ριπές, ο άνεμος τραχύς λιβανίζει την ανθρώπινη υποτέλεια.
Ανάσες χωρίς έλεος ν αποζητούν τη λύτρωση απ τα καθυστερημένα ιδεώδη.
Βλέμματα επιφάνειακα με γεμάτη φαρέτρα ψωρίασης, αναμοχλούν τα είδωλα.
Χαμένος μέσα στο δώμα της καθημερινής απώλειας, αφηρημένος στην ισορροπία της σκέψης.
Κλείνω τα μάτια αφήνομαι στην θέληση μου. Οδηγούμαι από το μπορώ μου.
Κι εκεί μέσα σε θέλω και μπορώ μέσα σε όταν κι όποτε ......
μορφή νεράιδικη, σκιά φωτεινή,  μαγική δροσιά πετάγεται χαιδεύοντας το βάραθρό μου, ζωντανεύοντας τη φύση μου, χαρίζοντας μια γλυκιά αιδώ, την χαμένη μου αίγλη....
Η ψυχική της ανάσα δίνει πνοή σε ξεραμένο απ το λίβα χώμα.
Η σταγόνα της ματιάς της ποτίζει την κάθε μέρα την κάθε ώρα.
Δε την βλέπω της μιλώ, δε την ακούω της γράφω.
Είναι εδώ γιατί το θέλω....
Θα την αγγίξω γιατί το μπορώ!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ρεβεγιοναρίσματα κατά το έθος….άνευ ήθους!

Ο ενιαυτός κατέφθασε οι καλικάτζαροι λούφαξαν (;), τα ρεβεγιόν το τερμάτισαν, τα ξίφη ακονίζονται   για τον τεμαχισμό της βασιλόπιτας κ...