11 Οκτ 2016

Κι εκεί.........




Κι εκεί που λες ας δοκιμάσω  μια νέα αρχή
κι εκεί που στέκεσαι, στηλώνεις, ανασκουμπώνεσαι
ανακτάς δυνάμεις
βάζεις πίσω το μαύρο, κρύβεις τα λάθη, τα άσχημα 
όλα αυτά που λες ναι μωρέ τα έκανα 
μα ας τα ρίξω στη λήθη
όχι για να ξεχαστούν
μα για να ναι θεμέλιο για κάτι καλύτερο
............................................................
κι εκεί που απλώνεις το χέρι  
να βγεις στην ακτινοβολιά
να νιώσεις τη ζέση μιας ανάσας που αποθύμισες
ΕΚΕΙ......
δέχεσαι μια σπρωξιά 
βρίσκεσαι πιο κάτω απο κει που ήσουν....

Πιθανό να αποδίδεται δικαιοσύνη....

18 Σεπ 2016

Ίριδα





Όταν γκριζάρει ο ουρανός και νιώθεις την υγρή πνοή του
όταν οι στάλες αρχίζουν να γίνονται νότες 
στην αρχή απαλές χαδιάρες  ζηλευτές 
σηκωνεις το κεφάλι ψηλά
 γεύονται τα μάτια σου τον ήχο της βροχής
το στόμα σου ξεδιψά
 τα χείλη σου  πορφυρίζουν

Εκεί που ξαφνικά η αστραπή σε τρομάζει 
εκεί που το φως του κεραυνού σε κάνει να τρέμεις 
κι η βροντή σου στέλνει μήνυμα ..........
εκεί που όλα σου φαίνονται χαμένα 
η καταστροφή  ο όλεθρος  μπροστά σου

Να ξαφνικά ανοίγει μια χαραμάδα φως 
σπάζει την υγρη καταχνια 
 κυκλώνοντας την χρώματα

Είναι η ίριδα χαμογελαστή ζεστή  να σου λέει 
όλα τελείωσαν όλα.........

28 Αυγ 2016

Το δάκρυ..!




Φίλε πιάσε ένα δάκρυ...
Σου λέω φίλε κάνε το δεν είναι ντροπή.
Πώς; Κρύβεσαι να μη σε δούνε;
Ποιοι; Γιατί; 
Έχει δει κανείς τους μέσα από το κρύσταλλο των δακρύων;
Ένιωσε κανείς τους το τρέμουλο που το συνοδεύει;
Έβγαλε τον αναστεναγμό και την κραυγή του;
........................................................................
Το δάκρυ είναι πολύτιμο σα τη ζωή
μη το σπαταλάς γι αυτούς που δεν αξίζουν 
κι αν πάλι το ριξες δε πήγε χαμένο
σε έκανε πιο δυνατό όχι σκληρό,
 για να τολμήσεις να δακρύσεις πάλι, 
να σπείρεις τη ζωή, 
για να θερίσεις χαμόγελα...
Εσύ που δακρύζεις λες την αλήθεια σου.
Απλώνεις το χέρι σου,
για κάτι  που δε θα ειπωθεί ποτέ!



10 Αυγ 2016

Κατηγορώ κι απολογούμαι...





Κατηγορώ που  στα λόγια μου κρατούσες κλειστά αυτιά και μάτια!
Κατηγορώ που στα πετάγματά μου έβαζες δίχτυ και με τσάκιζες...
Κατηγορώ γιατί το άνοιγμα του εγώ. για να με γνωρίσεις..το είπες εγωισμό!
Κατηγορώ την επιφάνεια που δεν άφησε την ουσία να ξεχυλίσει!
Κατηγορώ το εγωπαθές έτσι είμαι εγώ!
Κατηγορώ τα τείχη που στήθηκαν επιδέξια
Κατηγορώ τη λαθεμένη  στάση...
Κατηγορώ την αντάρα της σκέψης
Κατηγορώ που δεν άνοιξες ούτε μια γρίλια να αφουγκραστείς 
Κατηγορώ που έβλεπες μόνο τον καθρέφτη σου...
Κατηγορώ την εξαφάνιση χωρίς εξήγηση
Κατηγορώ το ψέμμα και την δήθεν υπομονή
Κατηγορώ την ανακολουθία
Κατηγορώ που ούτε θέλησες, μα  ούτε προσπάθησες για να μπορέσεις!



Απολογούμαι που ανοίχτηκα και τυφλώθηκα
Απολογούμαι γιατί τσακίστηκα πάνω σε μαύρο τείχος!
Απολογούμαι γιατί θύμωσα!
Απολογούμαι γιατί έχασα τον έλγχο μου!
Απολογούμαι γιατί άφησα την σιωπή μου στην άκρη!
Απολογούμαι γιατί μίλησα με τρόπο έξω απο τον δικό μου μα το έκανα....!
Απολογούμαι που ΠΙΣΤΕΨΑ!
Απολογούμαι γιατί σε εμπιστεύθηκα!

Μα δεν απολογούμαι  στο ότι ήμουν ΑΛΗΘΙΝΟΣ !!!

30 Ιουλ 2016

Καλημέρα φως μου!




Ξέρεις ; 
 Μπορείς να σαι δίπλα μου, 
όχι μπροστά μου ή πίσω μου,
να μου κρατάς το χέρι,  πλάι μου να σαι.....
Αφήνομαι σ ένα ταξίδι,
  χωρίς νάχω το τιμόνι
Κι όλο αυτό γιατί;
Πες μου γουστάρεις το ταξίδι;
Εγώ;...Ποτέ μόνος μου
Μ αρέσει  η μοναξιά δε λέω
μα φοβάμαι το σκοτάδι της
 Θέλω το φως δίπλα μου....το φως μου.
Καλημέρα είπα;
Όχι;......
Καλημέρα Φώς μου!!!

24 Ιουλ 2016

Θέλω Μπορώ....






Τριγύρω σαλεμός, κοντινές  βιαστικές ριπές, ο άνεμος τραχύς λιβανίζει την ανθρώπινη υποτέλεια.
Ανάσες χωρίς έλεος ν αποζητούν τη λύτρωση απ τα καθυστερημένα ιδεώδη.
Βλέμματα επιφάνειακα με γεμάτη φαρέτρα ψωρίασης, αναμοχλούν τα είδωλα.
Χαμένος μέσα στο δώμα της καθημερινής απώλειας, αφηρημένος στην ισορροπία της σκέψης.
Κλείνω τα μάτια αφήνομαι στην θέληση μου. Οδηγούμαι από το μπορώ μου.
Κι εκεί μέσα σε θέλω και μπορώ μέσα σε όταν κι όποτε ......
μορφή νεράιδικη, σκιά φωτεινή,  μαγική δροσιά πετάγεται χαιδεύοντας το βάραθρό μου, ζωντανεύοντας τη φύση μου, χαρίζοντας μια γλυκιά αιδώ, την χαμένη μου αίγλη....
Η ψυχική της ανάσα δίνει πνοή σε ξεραμένο απ το λίβα χώμα.
Η σταγόνα της ματιάς της ποτίζει την κάθε μέρα την κάθε ώρα.
Δε την βλέπω της μιλώ, δε την ακούω της γράφω.
Είναι εδώ γιατί το θέλω....
Θα την αγγίξω γιατί το μπορώ!

11 Ιουν 2016

Προτιμώ.....

Φορτωμένος περιγελασμένος από τα εαυτού κατάλοιπα ωχρός καταπονημένος απο μένα τον  ίδιο κατάφερα να γιγαντώσω τον ντοριανγκρεισμό μου, την απληστία του ψεύδους , την ανυπαρξία φωτός ...
Και να τώρα ολόγυμνος με σκέψη νεκρή αποχαύνουσα λογική τρικυμιώδη φαιά ουσία, προσπαθώντας  την εξύψωση τη σχωρεση ....
Ένοχος εαυτού περιμένω το χέρι της λύτρωσης.
Δε την ξέρω  δε θέλω να την μάθω απλά την περιμένω
Εξαγνισμένος πλέον αγνός  μα μίζερος οπαδός της απαστράπτουσας περιγελούσας λογικής....
Τελικά τι ναι αυτή η αναζήτηση της μαγεμένης ανόητης συνείδησης;
Αξίζει το ερυνικό άσμα να σειρηνοποιεί τη ζωή μου;
Δεν επιθυμώ την ευθεία. Επιθυμώ τη γαλήνη των κυμάτων!

Ρεβεγιοναρίσματα κατά το έθος….άνευ ήθους!

Ο ενιαυτός κατέφθασε οι καλικάτζαροι λούφαξαν (;), τα ρεβεγιόν το τερμάτισαν, τα ξίφη ακονίζονται   για τον τεμαχισμό της βασιλόπιτας κ...