11 Δεκ 2010

η ηλιαχτιδα....και το πορτοκαλακι...


ηταν καποτε μια μικρη ηλιαχτιδα...μικρη μα πολυταξιδεμενη...και που δεν ειχε παει!
ειχε ταξιδεψει μεχρι τα πιο μακρινα αστερια...ειχε διασχισει το διαστημα σκαρφαλωμενη πανω σε βιαστικους γαλαξιες...μα παντα γυρνουσε πισω..στη ζεστη αγκαλια του ηλιου...ωσπου μια μερα αποφασισε να ερθει στη γη...και ηρθε....
επαιξε με τα κυματα..κρυφτηκε μεσα στα σκοτεινα φυλλωματα των δεντρων...δροσιστηκε στα  νερα των ποταμων...κουβεντιασε καθισμενη πανω στα πεταλα μιας μαργαριτας με τις μελισσες και τις πεταλουδες....ακουμπησε πανω στις φτερουγες ενος αηδονιου και τραγουδησε μαζι του
και οι μερες περνουσαν..."ποτε θα γυρισεις πισω;" τη ρωτουσε ο ηλιος..."αχ η γη ειναι ομορφη" του απαντουσε εκεινη...."ασε με να μεινω για παντα!"
ο ηλιος δε της χαλασε το χατηρι "μεινε" της ειπε..κι η ηλιαχτιδα χαρουμενη αρχισε να ψαχνει ν αβρει που θα εστηνε το νεο της σπιτακι.
εψαξε εκει που φυτρωνουν τα λουλουδια....κι εκει που υψωνονται τα πευκα...εκει που κοιμουνται τα ελαφια...εκει που ξεδιψουνε τα πουλια...παντου ηταν ομορφα!...ποιο μερος  να πρωτοδιαλεξει;
ωσπου μια μερα συναντησε ενα δεντρο...μικρο ηταν... μα ειχε καταπρασινα φυλλα με ομορφη μυρωδια...ειχε και κατι ολοστρογγυλους καρπους που κρεμοντουσαν απο τα κλαδια του...
κατω απο τη φλουδα η ηλιαχτιδα ακουσε μια φωνουλα να της λεει..."σ εμας μεινε"..."σ αυτο το πορτοκαλι"....κι ετσι εκανε...
απο τοτε το πορτοκαλακι αποκτησε το λαμπερο του χρωμα...οταν το πιανεις στα χεριασ ου...λες και κρατας την ηλιαχτιδα.....ιδια μ αυτην λαμπει!!!...




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ρεβεγιοναρίσματα κατά το έθος….άνευ ήθους!

Ο ενιαυτός κατέφθασε οι καλικάτζαροι λούφαξαν (;), τα ρεβεγιόν το τερμάτισαν, τα ξίφη ακονίζονται   για τον τεμαχισμό της βασιλόπιτας κ...