29 Οκτ 2010

μεγεθυνση...


τωρα ειμαστε στο κρεβατι..τελειωσαν τα ονειρα με τις φωτογραφιες...μισογδυτη εκει με περιμενεις, πλαγιαζω διπλα σου..για λιγο ειμαι ενας ξενος κοντα σου...ΕΣΥ που νομιζα πως ησουν απο ατμο εχεις μια σαρκα πιο καυτη απο την αμμο...με την αποσταση ολα γινονται πιο ευκολα! τα γραμματα ειναι γεφυρες στο χαος
....μα τωρα δεν εισαι το καρδιογραφημα μιας ακρογιαλιας, ουτε η κλιμακα του βουνισιου πυρετου μου...μια γυναικα εισαι, χωρις ονομα, μεσα σ ενα φτηνο ξενοδοχειο κι εγω διπλα σου δεν ξερω τι ν ακανω με τα χερια μου, τι να ζητησω απο το μικρο κορμι σου...
φοβαμαι οτι, οπως γιναμε, ειμαστε μυθος περισσοτερο ο ενας για τον αλλον...σαν προσωπα καθημερινα δε θα μπορουσαμε να ειμαστε πιο αγνωστοι..
λοιπον;
παλι στο μυθο πρεπει να καταφυγουμε, παλι κει πρεπει ν αγυρεψουμε τη δυναμη μας...αφου η πιο βαθια μας υπαρξη δεν ειναι απο υλη, αφου κι οι δο δεθηκαμε μεσα στο χωρισμο, ας παιξουμε τους ανθρωπους για λιγο, οπως παιζαμε μικροι με τις κουκλες και τις χαλκομανιες....γιατι καθε κρεβατι ειναι πιο στενο απο τον οριζοντα, καθε καμαρα πιο μικρη απο τον κοσμο....

κι ομως υπαρχουμε...................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ρεβεγιοναρίσματα κατά το έθος….άνευ ήθους!

Ο ενιαυτός κατέφθασε οι καλικάτζαροι λούφαξαν (;), τα ρεβεγιόν το τερμάτισαν, τα ξίφη ακονίζονται   για τον τεμαχισμό της βασιλόπιτας κ...