15 Οκτ 2010

φωτογραφια.....5..


Εδω εισαι οπως αλλοτε, μ' εκεινο το φοβο μες στα ματια, μ' εκεινη την αμαρτια στη φωνη...ο ηλιος σου κανει κακο γιατι σε ξεσκεπαζει απο την ασφαλεια του μισοφωτου, οπου μοναχα μπορεις να υπαρξεις...
εισαι δειλη, οπως σε πρωτογνωρισα, καπου αναμεσα στις στεγες των σπιτιων και στο κατωφλι του ουρανου...τα χερια σου μαζεμενα μπροστα, σκεπαζουν τη φωλια του ερωτα μας, σα να ντρεπεσαι ακομη τη θηλυκοτητα σου και σενα...ετσι χλωμη στην πυρκαγια τριγυρω, μοιαζεις πολυ κοντα στο θανατο, που ειναι μια ωραια ωρα...
θελω να δω το στηθος σου, αλλα ολοκληρο με εχει ακινητοποιησει η ματια σου...αν τα ονειρα τα πλαθουν οι ατμοι, η λυπη μου επλασε το προσωπο σου,που απροστατευτο απ ολες τις πλευρες δεχεται απο παντου τα ραπισματα του ηλιου...
παλι ξεφυγες τις οροφες..παλι βρεθηκες χωρις σκεπη στο υπαιθρο...
πως να ρθω να σε γλιτωσω;
κι ετσι ακαλυπτη κοιτας με θλιψη τη σταγονα απο το φως που πεθανε για να μου φερει, εδω στην ξενιτεια, το καλεσμα σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ρεβεγιοναρίσματα κατά το έθος….άνευ ήθους!

Ο ενιαυτός κατέφθασε οι καλικάτζαροι λούφαξαν (;), τα ρεβεγιόν το τερμάτισαν, τα ξίφη ακονίζονται   για τον τεμαχισμό της βασιλόπιτας κ...