12 Οκτ 2010

φωτογραφια 4




εδω σε τουτη τη φωτογραφια, σταματημενη στην πορεια της απομακρυνσης σου απο μενα, φαινεται μονο μια υποψια απο τα χειλη σου, μια τελευταια ακρη απο τα βλεφαρα σου...τα μαλλια σου μαζεμενα προς τα κει που γερνεις, τραβουν ολο και πιο κατω το κεφαλι σου...
σε λιγο θα χεις πλαγιασει ολοκληρη στο δεξι πλευρο, σα να θελεις να εξισωθεις με την παραλια...μια παραλια γεματη πισσα κι ελαφροπετρα που καιει το καταμεσημερο...
πισω ενα συννεφακι δεντροθαμνων μαζευεται απειλητικο..ωστοσο ο ουρανος μενει ακομη ασυννεφιαστος...
κι εσυ μπροστα με φοντο αυτη τη λιμνοθαλασσα...
τι αδεια οστρακα, τι κυματα νεκρα, τι γλαροι απαρνημενοι σε εφεραν σ αυτη την εγκαταλειψη με μονο ενα κυματισμο στα μαλλια....που για παντα τα μαζεψες απο την αντιθετη μερια της καρδιας σου...ουτε ενας ισκιος διπλα σου, εκτος απο το θυσανο των θαμνων...ουτε μια φωνη στην πετρωμενη ερημια...
κι η θαλασσα στο βαθος ενας καθρεφτης που πηρε να μαυριζει..αλιμονο σε μενα που σε αφησα...αλιμονο στα καραβια που βουλιαξαν...μονο ο λαιμος σου μενει υπαρκτος, μια δεσμη σαρκας, που με το πρωτο φιλι...θα ξανανθισει!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ρεβεγιοναρίσματα κατά το έθος….άνευ ήθους!

Ο ενιαυτός κατέφθασε οι καλικάτζαροι λούφαξαν (;), τα ρεβεγιόν το τερμάτισαν, τα ξίφη ακονίζονται   για τον τεμαχισμό της βασιλόπιτας κ...