3 Οκτ 2010

η φωτογραφια 2



τωρα πισω σου ειναι η θαλασσα...ενα πλεουμενο με καταρτι που λικνιζεται στο κυματισμο της
και μπροστα, τοσο που αλλο δε μπορω να το αντεξω, το προσωπο σου μ αυτη την ανεπαισθητη
πικρα των χειλιων σου...
τα ματια σου κυψελες...που αγγιζοντας την ομορφια σου εγινε αβασταχτη μελαγχολια....
μεσα στα αυτια μου ηχουν οι νοτες σου...
σ αγαπω πιο πολυ απ οτι ο ανεμος τη θαλασσα που την αναστατωνει.....
ενα καρο φουστανι χωρις μανικια...το χερι σου χυνεται καταρρακτης στους ωμους...
μα εγωωωω...δε μπορω να σε αγγιξω...
μοναχα τη γλυκα του προσωπου σου γευομαι..με οση δυναμη μου απομενει...
ο ηλιος σε λιγο θα πεσει...η θαλασσα θα ησυχασει..κι εσυ θα πας να χτενισεις τα μαλλια σου ετοιμη για
το βραδινο σου φαγητο..
ομως τα χερια σου τι κρατουν;
πες μου απο που βαστιεσαι;...
τωρα εισαι μες στις βαρκες..ξεχωριζει καθαρα ο σκελετος της βαρκας που εινα τραβηγμενη στη στερια
παρεα με τις αλλες..κι εσυ καθισμενη στην κουπαστη ν αβλεπεις παλι αλλου...να κοιταζεις...
ενα πουλι που πεταξε χαραζοντας σα διαμαντοπετρα το κρυσταλο του ουρανου σπαζοντας για παντα τη γαληνη του.

μα που ειναι τα χερια σου;.. τι κανουν;..τι προσπαθουν να αγκαλιασουν;...
θα γινω ενας κομπος ιδρωτα στο λαιμο σου ..για να κυλησω μεσα στη σχισμη του στηθους σου και να χαθω για παντα
μεσα στη ζεστασια του...
θα γινω μια σταλα για να χωρεσω μεσα σου... ακουμπωντας πανω στο μαλακο προσκφαλο του στηθους σου..κι ακουγοντας μερα νυχτα
τους χτυπους της καρδιας σου, οπου ολες οι λυπες κι ολες ο χαρες χωρουν μες στην απλωχερια της...
οι πλωρες δειχνουν προς τη θαλασσα..κι η δικη σου πλωρη στραμμενη προς τη στερια..εχει απαρνηθει ολοτελα τη μεγαλη ελευθερια...
γυρισεεεε κοιτα οτι κοιταζει τωρα η πλατη σου..που σα μια πορτα κλειστη δεν επιτρεπει να μπει ο θαλασσινος αερας...
μην απαρνιεσαι ετσι αποτομα τη μεγαλη θαλασσα....την πρωτη ελευθερια....αυτη την τελευταια ελπιδα που μας απομεινε........

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ρεβεγιοναρίσματα κατά το έθος….άνευ ήθους!

Ο ενιαυτός κατέφθασε οι καλικάτζαροι λούφαξαν (;), τα ρεβεγιόν το τερμάτισαν, τα ξίφη ακονίζονται   για τον τεμαχισμό της βασιλόπιτας κ...