19 Σεπ 2009

Μια συνθηκη ελευθεριας...




Ενας πολιτισμος που αρνειται το θανατο αρνειται την ιδια τη ζωη....
Παιρνοντας αφορμη απο τα λογια του Οκταβιου Πας...μεξικανου λογοτεχνη...μπηκα σε ενα λαθυρινθο σκεψεων που θα σας τι καταθεσω...δε γνωριζω αν φαινονται πεσιμιστικες μα...ο θανατος ειναι το τερμα καθε ζωντανης υπαρξης...αλλα μονο ο ανθρωπος κατεχει αυτη τη φοβερη γνωση, οτι η ελευση του ειναι αναποφευκτη...το μονο που δε γνωριζουμε ειναι μια εμπειρια του...δε γνωριζουμε ποτε θα μας συναντησει...γι αυτο και ζουμε αγνοωντας τον...προσπαθουμε να τον διωξουμε...μα...δεν μπορουμε να απαλλαγουμε απο αυτον.
Για να κατασιγασουμε την αγωνια μας επινοησαμε το μεταθανατιο τοπο ...τον Αδη ή τον Παραδεισο...δινουμε ετσι μια ελπιδα αθανασιας..που χρησιμοποιηθηκε για ηθικους σκοπους και εχει μεγαλη σημασια για τη ζωη που διαλεγει καποιος. Η φροντιδα για την ψυχη γινεται το σπουδαιοτερο μελημα του ανθρωπου..αφου ειναι ο δρομος για την αιωνιοτητα.
Οταν ομως λειπει αυτη η πιστη στην αθανασια, μπορει καποιος να δει τον θανατο καταματα και να τον "αποδεχθει" σαν φυσικη ροη και δεδομενο της υπαρξης.
Το να ζησουμε και να πεθανουμε για κατι που μας ξεπερνα, ειναι ενας τροπος να δωθει νοημα στη ζωη μας...μαλιστα η εννοια της θυσιας εδω υλοποιειται με αντιτιμο τη φημη και τη δοξα
Σημερα βεβαια ζουμε σε μια διαφορετικη πραγματικοτητα...η ανθρωπινη ζωη αναγορευεται σε υπερτατο αγαθο.. μια υψιστη αξια. Η αντιφαση ομως ειναι πως δε μπορει καποιος ταυτοχρονα να επιδιωκει τις υλικες ανεσεις και τον ηρωισμο της αυτοθυσιας.
Εδω και πολλα χρονια οι δυτικες κοινωνιες εχουν κανει την επιλογη της υλικης αναπτυξης της ευημεριας και της ασφαλειας...και δεν υπαρχει λογος να εκτεθουμε σε "ηρωικες" συμπεριφορες...οι περισσοτεροι πεθαινουμε απο αρρωστιες..γηρατεια ..ατυχηματα....ο θανατος ειναι "ιδιωτικο γεγονος"
Ο θανατος ειναι μια συνθηκη με την οποια πρεπει να μαθουμε να συνυπαρχουμε...ειναι τραγικο μας προξενει φοβο και αγωνια...το πεπερασμενο της υπαρξης...ειναι μια συνθηκη που πρεπει να ερευνηθει γιατι απο εκει προερχεται...η ελευθερια που μας συγκροτει ως θνητα και ανεπαναληπτα οντα...
φιλοι μου....η ζωη δεν οριζει το θανατο....ο θανατος οριζει τη ζωη!!!

7 σχόλια:

Υάδα είπε...

Μήπως η ίδια η ζωή δεν είναι κάτι το απροσδόκητο; Μήπως οι στιγμές της δεν είναι απροσδιόριστες; Αν αποδεχτούμε τη ζωή, θα αποδεχτούμε και το θάνατο, όποτε κι αν αυτός έρθει.

Καλό βράδυ σιωπηλέ μου :-)

Unknown είπε...

αποδοχη ....ελευθερια
το απροσδοκητο προσωπικα μου κεντριζει το ενδιαφερον....
με βγαζει απο το κλουβι!!!

μια δροσερη....φθινοπωριατικη καλημερα!!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Θα σου φανώ λίγο του ..παλιού καιρού ..μα πιστεύω οτι αυτό το ..τέλειο..η ανθρώπινη ψυχή δεν χάνεται,η ζωή είναι ένα πέρασμα απλά, ένας δρόμος με εκπλήξεις άλλοτε ίσιος άλλοτε δύσβατος.Μα αγώνας είναι πάντα και όμορφος αγώνας..κάπου ΕΚΕΙ θα μας περιμένει κάτι ..δεν με φοβίζει , φοβάμαι τη μοναξιά αυτής της ζωής και τις δυσκολίες αυτού στο τέλος της.Το γεγονός οτι ζω κοντά σε ένα άτομο που στα νειάτα της ήταν τόσο δυναμικό και τώρα τόσο άβουλη παρουσία με επιρρεάζει πολύ και με φοβίζει..

Unknown είπε...

αχτιδα μου....
η αναγκη μας για το μετα...το αυριο μας δημιουργει φοβους που αντικατοπτριζονται στο σημερα...
αυτο που μας περιμενει.....αλλοι το λενε παραδεισο άλλοι κολαση...
αλλοι τιποτε....
σημασια εχει πως και ο παραδεισος και η κολαση και το τιποτε....ξεκινουν απο τωρα..απο εδω...

οσον αφορα τον παλιο καιρο...θα πω μονο...κατι λενε για το κρασι!!!

καλησπερα...
και καλως επεστρεψες...στη βαση σου!!

Ανώνυμος είπε...

ολα ανα πασα στιγμη πρεπει να τα περιμενουμε...ο φοβος δεν κανει καλο...πρεπει να αποδεχτουμε το θανατο...

την καλησπερα μου

Unknown είπε...

η αποδοχη των δυσκολων καταστασεων
δεν ειναι καθολου ευκολη...

καλημερα φιλε μου!!

fetus είπε...

χαχαχα!
Life is fiction...
Death is reality ...

Αν ήξεραν!

Ρεβεγιοναρίσματα κατά το έθος….άνευ ήθους!

Ο ενιαυτός κατέφθασε οι καλικάτζαροι λούφαξαν (;), τα ρεβεγιόν το τερμάτισαν, τα ξίφη ακονίζονται   για τον τεμαχισμό της βασιλόπιτας κ...