6 Ιουλ 2009

Τα αστερια...



Η δυναμη του φεγγαριου ομως και παλι δεν ειναι αρκετη. Δε φτανει για να λησμονησουμε τη παντοδυναμια του ηλιου. Γι' αυτο και εμφανιζεται παντα με τα αστερια...τα μικρα αυτα ασημαντα γεγονοτα της νυχτας...μιας νυχτας, που χωρις αυτα, θα ηταν μια απεραντη σκοτεινη μονοτονια, που απλα θα εναλλασσονταν ασκποπα με την μονοτονη κυριαρχια του ηλιου.
Μικροι διασπαρτοι κομπαρσοι που χωριστα φαινονται ανικανοι να αλλαξουν τα δεδομενα...μικρες λεπτομερειες που καθοριζουν (αναλογα με το πληθος και τη λαμψη του) το αν η νυχτα αποτελει απλα το ρεκβιεμ της μερας που εφυγε, ή το προοιμιο μιας νεας μερας που ερχεται...


Εξ αλλου, δεν ειναι τυχαιο που η καλυτερη στιγμη της ημερας ειναι το σουρουπο...στο μεταιχμιο μερας και νυχτας...
Εκει οπου... ο Ηλιος-το Φεγγαρι και τα αστερια συνυπαρχουν αρμονικα!

3 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μμμμ...πολλές είναι "οι καλύτερες στιγμές" αρκεί να αξιοποιούνται.
Σιωπηλέ μου, απίθανη η μουσική σου επένδυση...κι' έχει ένα φεγγάρι απόψε..

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Unknown είπε...

ξερεις τι μου αρεσει απο σενα...
πολλα....!!!!!

μα ιδιαιτερα οι γλαρενια αγκαλια!!

να εισαι καλα......

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

:-)

...σαν ένας αγώνας επικράτησης ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα....", έγραφα στην από 11/12/2007 ανάρτησή μου στο προηγούμενο μπλογκ μου, που για άγνωστους λόγους μου "έφραξε" ο Blogger.

Καλό σου μεσημέρι,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ρεβεγιοναρίσματα κατά το έθος….άνευ ήθους!

Ο ενιαυτός κατέφθασε οι καλικάτζαροι λούφαξαν (;), τα ρεβεγιόν το τερμάτισαν, τα ξίφη ακονίζονται   για τον τεμαχισμό της βασιλόπιτας κ...