7 Ιουλ 2009

εχει πανσεληνο αποψε κι ειναι ωραια...



ολογιομο καλοκαιρινο φεγγαρι αποψε...καθομαι και το βλεπω ακουγωντας αγαπημενες μελωδιες..
αληθεια χιλιοτραγουδισμενο το φεγγαρι....
ας το απολαυσουμε παρεα με... ό,τι μας λειπει...ας το παρακαλεσουμε να μας το φερει στην επομενη ολογιομη αφιξη του....ας μας γεμισει με αυτη την ασημοσκονη που σκορπα στην πλαση...ας του ανοιξουμε την καρδια μας...ας του δωθουμε..ας γινει η ψυχη ενα μαζι του...ας..ας...ας...

Αναδύθηκες μέσα από το Σκοτάδι να φωτίσεις τις ψυχές.

Το λίγο φώς σου διώχνει από τους δρόμους τις Σκιές.

Ακούς τους πόνους μας και...

Σε σένα δωρίσαμε τις ψυχές μας...

Σε σένα ανήκουν τα τραγούδια μας...

Σε σένα οι πνοές μας...

Σε σένα οι έρωτές μας...

Άκου τα παράπονα μας,

τις επιθυμίες μας, τα όνειρα μας...


Και άντεξε τα για μια νύχτα ακόμη χιλιοτραγουδισμένο ασημογιομο Φεγγάρι...

Της μοναξιάς μας σύντροφε πιστέ...

6 Ιουλ 2009

Τα αστερια...



Η δυναμη του φεγγαριου ομως και παλι δεν ειναι αρκετη. Δε φτανει για να λησμονησουμε τη παντοδυναμια του ηλιου. Γι' αυτο και εμφανιζεται παντα με τα αστερια...τα μικρα αυτα ασημαντα γεγονοτα της νυχτας...μιας νυχτας, που χωρις αυτα, θα ηταν μια απεραντη σκοτεινη μονοτονια, που απλα θα εναλλασσονταν ασκποπα με την μονοτονη κυριαρχια του ηλιου.
Μικροι διασπαρτοι κομπαρσοι που χωριστα φαινονται ανικανοι να αλλαξουν τα δεδομενα...μικρες λεπτομερειες που καθοριζουν (αναλογα με το πληθος και τη λαμψη του) το αν η νυχτα αποτελει απλα το ρεκβιεμ της μερας που εφυγε, ή το προοιμιο μιας νεας μερας που ερχεται...


Εξ αλλου, δεν ειναι τυχαιο που η καλυτερη στιγμη της ημερας ειναι το σουρουπο...στο μεταιχμιο μερας και νυχτας...
Εκει οπου... ο Ηλιος-το Φεγγαρι και τα αστερια συνυπαρχουν αρμονικα!

2 Ιουλ 2009

Το φεγγάρι....




Πρεπει να ερθει το σκοταδι για να αρχισουν και παλι τα αντικειμενα να ζωντανευουν, να "χορευουν", να αποκτουν ζωη. Συνοδος τους το φεγγαρι. Αποτελει σημειο αναφορας της νυχτας. Ειναι η υπενθυμιση οτι το φως ειναι η ζωη, αλλα η νυχτα εκπροσωπει τη φαντασια...το ονειρο. Χωρις το φεγγαρι η νυχτα θα ηταν φοβος. Το διακριτικο φως του φεγγαριου διωχνει αυτη την αγωνια, χωρις ομως να τυφλωνει. Δεν ειναι η ετοιμη απαντηση στα ερωτηματα (οπως ο ηλιος), ουτε καθιστα αδυνατη την επιλυση τους (οπως το σκοταδι). Αντιθετα ειναι μια προτροπη για μας να αναζητησουμε, να σκεφτουμε, να προβληματιστουμε, να εκτιμησουμε, να προνοησουμε, να ενεργησουμε...

Μπορει η λαμψη του να ειναι μικροτερη αλλα ειναι πολυτιμη. Το σκοταδι ειναι μια δυσκολη στιγμη. Ειναι η στιγμη που ολα φαινονται να εχουν χαθει, η στιγμη που ολα σβηνουν...τοτε εμφανιζεται η ελπιδα το φεγγαρι. Γι αυτο το θαμπο μα στην ουσια κρυσταλλινο φως του ειναι τοσο πολυτιμο. Γιατι ερχεται οταν πραγματικα το χρειαζομαστε...εμφανιζεται παντα μοναχα οταν το εχουμε αναγκη...

Ρεβεγιοναρίσματα κατά το έθος….άνευ ήθους!

Ο ενιαυτός κατέφθασε οι καλικάτζαροι λούφαξαν (;), τα ρεβεγιόν το τερμάτισαν, τα ξίφη ακονίζονται   για τον τεμαχισμό της βασιλόπιτας κ...